Değerli kardeşimiz,

Öncelikle ifade edelim ki, biz hakkımızda neyin daha hayırlı olacağını bilemeyiz. Bu nedenle helal ve meşru olarak Allah’ın hem evrendeki kanunlarına hem de dinimizdeki kanunlarına uyarız, sonra tevekkül edip sonucu Allah’tan bekler onun verdiğine razı oluruz, memnun oluruz. Bundan sonra tekrar aynı yolla işimizi yapmaya devam ederiz.

Soruda geçen bilgi, uzun bir hadis-i şerifin içinde geçmektedir. Heysemiفيه جماعة لم أعرفهم “Bu rivayetin senedinde tanımadığım kimseler var.” diyerek rivayetin zayıf olduğuna işaret etmiştir.

Allah Teala Hadis-i kudside şöyle buyurur:

“Kim benim bir veli kulumu korkutursa, bana harp için meydan okumuş gibi olur. Mümin kulum bana, üzerine farz kıldığım ibadetlerle yaklaştığı gibi hiçbir şeyle yaklaşamaz. Mümin kulum nafile ibadetlere devam eder ve nihayet ben onu severim.

Kimi de seversem onun için kulak, göz ve (ona güç veren) arka olurum. Benden bir şey isterse ona verir, bana dua ederse ona icabet ederim. Yaptığım hiçbir işte, mümin kulumun ruhunu almak hususunda tereddüt ettiğim gibi tereddüt etmedim. O ölümden hoşlanmaz, ben de ona kötülük etmekten hoşlanmam, ancak bu da mutlaka olacaktır.

Mümin kullarımdan bir kısmı bazı ibadetlere zevkle dalar, fakat ben onu ondan alıkorum ki kalbine kendini beğenme hâli girip de onu ifsad etmesin.

Bazı kullarım vardır ki, onlara ancak zenginlik yaraşır. Şayet onu fakirleştirirsem (bu fakirlik) onu yoldan çıkarır.

Bazı kullarım vardır ki, ona ancak fakirlik yaraşır. Eğer ona bol rızık versem, bu onu yoldan çıkarır.

Öyle kullarım vardır ki, ona ancak sağlık yaraşır. Şayet onu hastalandırırsam, bu onu yoldan çıkarır.

Öyle kullarım vardır ki, ona ancak hastalık yaraşır. Eğer onu sağlığına kavuşturursam, bu onu ifsad eder.

Şüphesiz ki ben kullarımın kalplerindekileri bilerek onları idare ederim. Muhakkak ki ben her şeyi bilen ve her şeyden haberdar olanım.”(İbn Asakir, Tarih, 7/95)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet