Değerli kardeşimiz,

“Allah bizleri seviyor, sevmese bizleri yaratıp bu kadar nimeti önümüze sunmazdı.” tespiti çok yerindedir.

Her günah Allah’a karşı bir isyandır, bir saygısızlıktır. Allah’ın saygısızlığı sevmesi, saygısız insanı sevmesi düşünülebilir mi?

Fakat, imtihana tabi tutulan insanoğlunun günah işleyebilecek donanımlara da sahip olması, imtihan sırrının bir gereğidir. Bu sebeple, Allah, kimin hangi şartlar altında, hangi nedenle günah işlediğini nazara alır. Örneğin, nefsine ve şeytana aldanan Hz. Adem (as)’in işlediği hata ile, gururundan ve bilerek Allah’ isyan eden şeytanın durumu aynı olmamıştır. Birisine tövbe kapısı açılmış ötekisine kapanmıştır.

Kur’an’da bir çok ayette Allah’ın kimleri sevmediği yazılıdır. Allah kişinin kendisine değil, vasıflarına bakar. Yoksa hepsi onun sanatıdır. Elbette sanatını sever. Fakat, insanın iradesine bağlı olarak ortaya çıkan davranışları, sevilip sevilmemesinde rol oynar. Aşağıdaki bazı ayet meallerinde sevilen ve sevilmeyen bazı vasıfları görüyoruz.

“…Allah haddi aşanları sevmez.” (Bakara, 2/190)

“…Şüphesiz Allah iyilik yapanları, iyi davranışlarda bulunanları sever.” (Bakara, 2/195).

“…Allah bozgunculuğu sevmez.” (Bakara, 2/205).

“…Allah tövbe edenleri ve temizlenip arınanları sever.” (Bakara, 2/222).

Kur’an’da, Allah’ın “kafirleri, zalimleri, müfsitleri, müsrifleri, şımarıklık yapanları, kibirlenenleri, hainleri, günahlara dalanları” sevmediğine, “takva sahiplerini, âdil davrananları, Allah’a güvenip dayananları / tevekkül edenleri, sabırlı olanları” sevdiğine işaret edilmiştir.

Bir anne, evladının saygısızlıklarından bazılarını hoş görse bile, bazılarını affetmeyecek kadar darıldığı çok görülmüştür.  İyi hallerin sevilmesi yanında, kötü hallerin de sevilmesi, hiç de hoş karşılanmayan bir tavırdır…

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet