Değerli kardeşimiz,

Namazda kişi ayakta iken, iki ayak arasında bir açıklığın bulunması dört mezhebin de ön gördüğü bir husustur. Ve bu husus mendup veya sünnet olarak ifade edilmiştir. Çünkü ayakların bitişik olması, huşua aykırı bir zorlanma, bir tekellüftür.

Hanefilere göre, bu açıklık, dört parmak kadardır. Şafiilere göre, bu bir karış miktarıdır. Malikî ve Hanbelilere göre ise, bu açıklık insanların örfünde aşırı sayılmayacak, vasat bir şekilde ayarlanmalıdır.(el-Fıkhu’l-İslamî, I, 695).

Rükudayken topukları birleştirme konusuna gelince:

Bilindiği üzere, sünnet demek, Hz. Muhammed (asm)’in söz, fiil ve takrirleri demektir. Hadislerde böyle bir sünnete rastlayamadık.

Bedaiu’s-sanai’ kitabında “Rükunun sünnetleri” başlığı altında, ilgili sünnetler anlatılmış fakat, topukları birbirine yapıştırma sayılmamıştır.

Dört mezhebi işleyen “el-Fıkhu’l-İslamî” adlı eserde de böyle bir bilgiye rastlayamadık. Diğer mezhep alimleri tarafından da böyle bir sünnet söz konusu değildir. Hanefî mezhebinin fıkıh kaynaklarının büyük çoğunluğunda da böyle bir şeye rastlayamadık.

Rükudayken “topukları bitişmesi” hususu, Durru’l-Muhatar’ın metni olan Şerhu’l-Ebsar’da da geçmemektedir. Reddu’l-Muhtar’da ise, “topukların bitişmesi” ifadesini aşağıya almış ve “heysu la uzre = bir mazeret bulunmadığı zaman” ifadesini kullanmıştır. (Reddu’l-Muhtar, 1/476).

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet