Değerli kardeşimiz,

Ellerin kurumasından söz edilmesi, çoğu işlerin ellerle yapıl­masından dolayıdır. Yani o eller de hüsrana uğrasın, kendisi de hüsrana uğ­rasın manasındadır.

“Eller” ile bizzat kendisinin kastedildiği de söylenmiştir. Çünkü bazen kişinin kendisinden “elleri” diye sözedilebiiir. Bu aynı zamanda Arapça bir üsluptur. Nitekim yüce Allah:

“Bu se­nin ellerinin önden gönderdiği sebebiyledir.”(Hac, 22/10)

diye buyurmak­tadır. Bundan maksat, bizzat kendinin gönderdiği demektir.

Müslim’in İbn Abbas (r.a)’dan yaptığı rivayete göre, adı geçen şöy­le haber vermiştir:

«En yakın hısımlarını (bulundukları yolun eğri olduğu hakkında) uyar!» (Şuârâ  26/214) 

mealindeki âyet inince, Resûlüllah (a.s.m) gelip Safa Tepesi’ne çıktı ve Kureyş Kabilesi mensuplarına seslendi. Ona yaklaşıp toplan­dılar. Hz. Peygamber (a.s.m) söze şöyle başladı:

«Ben size şu tepenin arkasından üzerinize bir süvari birliğinin (saldırmak üzere) çıkmakta olduğunu haber versem, beni tasdik eder mi­siniz?» Onlar da hep bir ağızdan:

«Biz senin yalan söylediğine hiç şa­hit olmadık.» diye cevap verdiler. Resûlüllah (a.s.m) Efendimiz asıl tebliğ et­mek istediğini şöyle ifade etti:

«Şüphesiz ben sizi, önünüzdeki şiddetli azaba karşı uyaran bir elçiyim.» Ebû Leheb:

«A elleri helak olup kuruya­sıcı! Bizi bunun için mi buraya topladın?»

dedi ve kalkıp gitti. Bu olay üzerine Tebbet Sûresi indi.(Müslim, İmân: 353; Tirmizî, Tefsîr, 26; Ahmed, 3/476-5/60)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet