Değerli kardeşimiz,

Peygamberimiz (a.s.m.)’in atasının durumu elbetteki büyüklüğüne bir engel teşkil etmezdi. Bu ifadeler, bir soyla övünmek değil, Allah’ın ezelî program içerisindeki seçkin yerini belirleyen ve hakkındaki lütfunu seslendiren bir hadis-i şeriftir. Çünkü burada -dar çerçevede bir ırkın övülmesi değil- önce bütün varlıklardan insanların seçkin yerlerine işaret edilmekte, sonra Hz. Âdem (as)’den itibaren kendisinin yer aldığı bütün ailelerin iyi huylu, Allah’a kulluk eden, takva sahibi insanlar olduğu vurgulanmaktadır. Bu bir tahdis-i nimettir, Allah’ın lütfunu ilan etmek ve manevî şükrünü eda etmektir.

Milliyetçilik daha çok ulusunun -ırkının- dünyevi üstünlüğü ile alakalıdır. Ancak Peygamberimiz (asm)’in nesebinin üstünlüğü zikredilirken, daha çok manevi yönden pak ve temiz olmasına vurgu yapılır ki bu da bir fazilet yönü olarak değerlendirilir. Konuyla ilgili hadislerden de anlaşılacağı üzere Peygamberimiz (a.s.m.) özellikle inanç ve iffet yönüyle nesebinin üstün olmasına vurgu yapmıştır.

“Allah, İbrâhimoğullarından İsmâil’i, İsmâiloğullarından Kinâneoğullarını, Kinâneoğullarından da Kureyş’i, Kureyş’ten de Beni Hâşim’i, Benî Hâşim’den de beni seçmiştir.” (İbni Sa’d, Tabakât: 1/20. Müslim: 7/58)

“Ben devirden devire, (nesilden nesile, âileden âileye) seçilerek intikal eden Âdemoğulları soylarının en temizinden naklolundum, sonunda içinde bulunduğum ‘Hâşimoğulları’ âilesinden neş’et ettim.” buyurmuştur.(Buharî, Menâkıb 23.)

Hadîste Âdemoğullarının teşkil ettikleri soylar batından batı­na, aileden aileye temiz bir intikal ile süzüleceği ve Rasûlullah (asv)’ın zâtı da araları­na hiç sifâh (zina) karışmayarak temiz babaların sulbünden, halâl anaların pâkize rahmine intikal ettiği ve en sonu bütün kabilelerin hürmet ettiği en temiz Hâşi­mî soyundan meydana geldiği bildirilmiş oluyor.

“Allah beni, dâima helâl babaların sulbünden, temiz anaların rahmine naklederek, sonunda babamla annemden ızhâr etti. Âdem’den, anne-babama gelinceye kadarki nesebim içinde nikâhsız birleşen olmamıştır.” (bk. İbn Kesir, el-Bidâye ve’n-Nihâye, 2/255-256, Tecrid Tercemesi, 10/44)

Hafız Heysemi, Taberanî’nin (el-Evsat, 5/80) yaptığı bu rivayetin sahih olduğuna işaret etmiştir. (Mecmau’z-Zevaid, 8/214/ h.no: 13820)

Ayrıca Peygamberimiz (asm)’in bu konudaki hadislerinin olması, alimlerin bu yöndeki çalışma yapmasına kaynaklık etmiştir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet