Değerli kardeşimiz,

Peygamberler,elçilik görevi için seçilmişlerdir; imtihansız bir konuma seçilmemişler.

Örneğin, bir milletvekili halk tarafından seçildiği halde, genel olarak devletin kanunlarına riayet etmesi gerekir. Bir vali de hükümet tarafından bir vilayete amir görevine seçilmiş, fakat sorumsuzluk konumuna seçilmemiştir. Devletin genel düzenine onun da ayak uydurması gerekir.

Demek ki, bir göreve seçilmek, sorumsuzluk makamına seçilmek anlamına gelmez.

Hatta en yetkili, en seçkin olanların herkesten daha çok kanunlara riayet etmeleri gerekir. Çünkü onlar birer rehber ve canlı örnektir.

Bundan da anlaşılıyor ki, peygamberler birer rehber, birer yol gösterici, birer müjdeci ve uyarıcı kimlikleriyle, herkesten daha ziyade Allah’ın emir ve yasaklarına riayet etmeleri gerekir. Çünkü onların tutum ve davranışları yalnız pratik hayat için değil, inanç ve düşünce için de büyük önem arz ediyor.

Nitekim, Hz. Muhammed (asm)’in hak peygamberliğinin delillerinden biri de onun her konuda ciddi bir sorumlulukla hareket etmesi ve ibadet etmesidir.

Bediüzzaman Hazretlerinin ifade ettiği gibi, Hz. Muhammed (asm)’in peygamberliğini gösteren mucizeler yanında, onun sıkı sıkıya imtihana bağlı olduğunu gösteren tutum ve davranışları da hak peygamberliğinin delilleridir.

Evet, Hz. Muhammed (asm)’in “zâtında gayet kemaldeki ahlâk-ı hamîdesi ve vazifesinde nihayet hüsnündeki secaya-yı galiyesi ve kemal-i emniyeti ve kuvvet-i imanını ve gayet itminanını ve nihayet vüsukunu gösteren fevkalâde takvası, fevkalâde ubudiyeti, fevkalâde ciddiyeti, fevkalâde metaneti; davasında nihayet derecede sadık olduğunu güneş gibi aşikâre gösteriyor.” (bk. Mektubat, s.198)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet