Değerli kardeşimiz,

Peygamber Efendimiz (asm)’in Kur’an’ı tertil üzere ve güzel sesle okuyanları övdüğüne dair ha­berler nakledilmiştir. Bir defa­sında Resûl-i Ekrem, “Ümmetimin en iyi okuyanı Übey’dir.” buyurmuş (Buhârî, “Fezâ’iIü’l-Kur’ân”, 8) bizzat Übeyb. Kâ’b’a, “Allah bana Kur’an’ı sana okutmamı em­retti.” deyince Übey’in, “Allah beni sana isim olarak söyledi mi?” sorusuna da “Evet!..” cevabını vermiştir.(Buhârî, “Tefsir”, 98; Tirmizî, “Menâkıb”, 33)

İbn Mes’ûd, Zeyd b. Sabit ve Sâlim’le ilgili öv­güleri de bulunan Resûlullah, bu nevi ifa­deleriyle hem ashabı Kur’an’ı doğru öğ­renmeye ve okumaya teşvik etmiş hem de özel bir gayret sarfederek kıraatlerini güçlendirenleri toplum içinde yüceltmiştir. 

Buhârî’de yer alan bir rivayete göre, Peygamber Efendimiz (asm), Hz. Abdullah İbn Mesud’dan kendisine Kur’ân okumasını istemişti. Bunun üzerine İbni Mes’ud Hazretleri:

“Ey Allah’ın Resûl’ü! Kur’ân sana indirildiği hâlde ben mi sana okuyacağım?!” di­ye sordu. Peygamberimiz de:

“Evet, onu başkasından dinlemek benim hoşuma gider!” diye cevap verdi.

İbni Mes’ud okumaya başladı. “Her ümmetten bir şahit gönderdiğimiz zaman durumları ne olacak?” mealindeki âyete kadar geldiğin­de, Re­sû­lul­lah:

“Şimdilik yeter.” dedi; o anda gözlerinden yaşlar boşanıyordu…(Buhârî, Fezâilü’l-Kur’ân: 32-33)

Hadis ve siyer kaynaklarında Resûl-i Ekrem (asm)’in, hem zabt hem okuyuş güzelli­ğine sahip olan sahâbîleri Kur’an hocası olarak çeşitli bölgelere gönderdiğine dair bilgiler bulunmaktadır. Onun, Benî Âmir kabilesine Kur’an’ı ve İslâm’ı öğretmek üzere gönderip Bi’rimaûne hadisesinde öldürülen Suffe ehli sahâbîler için büyük üzüntü duyması ve bir ay boyunca katille­re beddua etmesi, Kur’an bilgisine sahip olan­lara verdiği değerin bir gösterge­sidir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet