Değerli kardeşimiz,

Vakidi’nin el-Megazi’sinde bu konuda farklı iki rivayet vardır.

Bir rivayete göre, müşrikler Bedir savaşına katılmak için askeri hazırlıklarını yaptıkları bir sırada, bir gün Addas, efendileri olan Utbe ile Şeybe’nin savaş aletlerini ve zırhlarını tamir etmekte olduklarını gördü ve bunun sebebini sordu. Onlar:

“Hani bir zaman Taif’te bir adam bahçemize gelip konaklamıştı, ona biraz üzüm ikram etmek üzere seni göndermiştik; işte o adamla savaşmak için hazırlanıyoruz.” dediler. Bunun üzerine Addas, onlara

“Allah’a yemin ederim ki o bir peygamberdir, sakın onunla savaşmayın.” dedi. Ancak onlar kendisini dinlemediler ve savaşa katıldılar. Addas da istemeyerek de olsa efendileriyle birlikte Bedir savaşına katılmak zorunda kaldı ve onlarla birlikte orada öldürüldü. (Vakıdî, el-Megazî, s.29)

Diğer bir rivayete göre ise:

Addas, Bedir mahalline doğru giden yol üstünde durmuş ve Utbe ile Şeybe gelirken onlara sarılmış ve “Allah’a yemin ederim ki o bir peygamberdir, sakın onunla savaşmayın. Valalhi siz ölüme koşuyorsunuz.” demiş. Onlarda özellikle Hz. Atike’nin meşhur rüyasını duyduklarında, Utbe kardeşi Şeybe’nin yanına giderek, “Bu rüya da Addas’ın dediklerinin doğru olduğunu gösteriyor.” demiş ve geriye dönmeye karar vermişler. Ancak Ebucehil onların peşini bırakmamış ve istemeyerek de olsa onları savaşa katılmaya zorlamıştır. Fakat Addas, yoldan geri dönüp savaşa katılmamıştır. Vakidiye göre, bu rivayet daha güçlüdür. (a.g.e, s. 30-34 –el-Mektebutu’ş-şamile; A. Köksal, İslam tarihi, II/113).

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet