Değerli kardeşimiz,

Abdullah b. Abbas’tan nakledildiğine göre, Hz. Peygamber (asm) Efendimiz doğduğu gece, bazı Yahudi alimleri: “Bu yıldızın doğduğu bu gece Ahmed (asm) doğmuştur.” demişler.(1)

Kaynaklarda bu yıldızın hangisi olduğuna dair bir bilgiye rastlayamadık.

Mekke’ye yerleşip ticaret yapan Yahudinin biri, Hz. Muhammed (asm)’in doğduğu gece Kureyş toplumuna, “Ey Kureyş bu gece bir çocuğunuz oldu mu?” diye sormuş, onların, “bilmiyoruz” demeleri üzerine “Eğer böyle bir doğum olmamışsa mesele yok. Bana bakın ve söyleyeceklerimi iyice kafanıza koyun. Bu gece doğan çocuk, bu son ümmetin peygamberi olacaktır. İki omuzu arasında, at yelesi gibi peş peşe tüyleri olan bir belirti vardır. İki gece süt emmeyecektir. Çünkü cinlerden bir ifrit, parmağını onun ağzına koyup süt emmesini engelleyecektir.” demiştir.

Bundan sonra Abdülmuttalib’in oğlu Abdullah’ın bir oğlu olduğunu ve adının da Muhammed konduğunu öğrenen bir kısım Kureyşli, durumu Yahudiye bildirmişlerdir. Sonra birlikte Hz. Amine’nin evine gitmişler, Yahudi, yeni doğan çocuğu görünce bayılıp düşmüştür.

Ayılınca, “Vallahi peygamberlik İsrailoğullarının elinden çıktı artık. Buna sevindiniz değil mi ey Kureyşliler? Allah’a andolsun ki, o size öyle bir zor verecek ve öyle bir güce erişecek ki, haberi, doğudan ve batıdan çıkacaktır.” demiştir.(2)

Hakim, bu rivayetin sahih olduğunu belirtmiş,(3) İbn Hacer de hasen demiştir.(4)

Başka bir Yahudi ise Medine’de Yahudileri başına toplamış ve “Bu gece doğan Ahmed’in yıldızı doğdu.” demiştir.(5)

İbn Hişam ve İbn Kesir, İbn İshak’tan alıntı yapıp, Hassan b. Sabit’in İbn İshak’a: “Ben yedi sekiz yaşlarında bir çocuktum. Her duyduğumu anlıyordum. Bir gün, bir Yahudi’nin yüksek bir yerden ‘Ey Yahudi topluluğu!’ diyerek bağırdığını işittim. Sonra kalabalık toplanmaya başladı. Onlar adama, ‘Ne oluyor’ diye sorunca, o adam ‘Bu gece bir yıldız doğdu ki o Ahmed’dir.’ diye yanıtlamış.” olduğunu nakletmiştir.(6)

Bunun gibi pek çok rivayet esasında Hz. Peygamber Efendimizin (asm) doğuştan itibaren peygamberliğinin bilindiği, Yahudilerin Kureyşlileri bu noktada uyardığı ve onu her vasfıyla tanıdığı ifade edilmektedir.

Kaynaklar:

1) İbn Sa’d, Tabakat, 1/160; Köksal, İslam Tarihi, Mekke devri, s. 54.
2) İbn Kesir, el Bidaye ve’n-Nihaye Büyük İslâm Tarihi, çeviren: Mehmet Keskin, İstanbul 1994, 2/420-421.
3) Hakim, el-Müstedrek, 2/601-602; Beyhakî, Delail, 1/108-109.
4) İbn Hacer, Fethu’l-Bârî, 6/583.
5) İbn Kesir, 2/421.
6) İbn Hişam, es-Siretü’n-Nebeviyye, Beyrut 1995, 1/120; İbn Kesir, 2/421.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet