Değerli kardeşimiz,

Kur’an Arapça lisanıyla inmiştir. Arapça dil kuralları onda da geçerlidir. Sarf-Nahiv bakımından gerekli kurallara uyum sağlandığı gibi, Arapların kullandığı üslup ve ifade tarzlarına da uygunluk ve mutabakat da aranmış ve tatbik edilmiştir. Buna “Allah’ın insanların görgü seviyelerine konuşmaya tenezzül buyurması” unvanı verilmiştir. 

İşte bu ifade tarzlarından birisi de “Ömrüne yemin olsun ki…” şeklindeki yemin türüdür. 

Bu ayette (Hicr, 15/72) söz konusu edilen “ömrüne yemin olsun…” mealindeki ifadenin muhatabı iki şekilde anlaşılmıştır:

Birincisi: Melekler, Hz. Lut’a böyle söylemişlerdir.

İkincisi: Allah, Peygambermize (asm) öyle hitap etmiştir. (bk. Razi, Beydavi, Nesefi, ilgili ayetin tefsiri)

Bu son yorum daha fazla kabul görmüştür.

Münasebetler konusunda şunları söylemek mümkündür:

a)“Zıtlar birbirini çağrıştırır.” gerçeğine göre, güneşin / gündüzün aydınlığı nazara verildiği zaman, gecenin karanlığı akla gelir. Burada da Hz. Peygamberin (asm) her yönüyle kusursuz, temiz ve arınmış ömrü ve hayatına vurgu yapılarak, Lut kavminin o çirkin, bulaşık ve baştan aşağı kusurlu hayatları çağrıştırılmıştır.

Hz. Lut (as) için de aynı şeyler söylenebilir.

b) “Kur’an’da kasem ile temeyyüz etmiş olan ecram-ı ulviye ve süfliyeyi tefekkürden gaflet edenleri daima ikaz ederler. Evet kasemat-ı Kur’aniye, nevm-i gaflette dalanlara kar’u’l-asâdır.” (bk. Nursi, Muhakemat, Birinci Makale,  s. 14)

Yani Kur’an’da kendileriyle yemin edilen konular, gaflet uykusunda olanları ikaz etmeye yöneliktir.

Buna göre, Hz. Peygamberin (asm) ömrüne yemin edilmesi, muhataplarının onun o tertemiz, kusursuz hayatına dikkat çekmek içindir. 

c) Ayrıca onun o tertemiz ömrü ve hayatı –ulviyetiyle- Allah tarafından yemin edilmeye değer bulunduğuna işaret edilmiştir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet