Değerli kardeşimiz,

Evet, bu anlamda bir hadis vardır, ancak bu hadisten böyle bir anlam çıkarmak mümkün değildir. Hadiste kastedilen mana, ölümün yaptığımız binaların tahrip olmasından, eskimesinden ve yıkılmasından bize daha yakın olabileceğine dikkat çekmektir; dünya hayatını imar ederken ahiret hayatına daha çok özen göstermeye teşvik etmektir.

İlgili hadis şöyledir:

 وعن عبدِ اللَّه بنِ عمرو بنِ العاصِ رضي اللَّه عنهما ، قال : مَرَّ عَلَيْنَا رسولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وَنحنُ نُعالجُ خُصًّا لَنَا فقال :  ما هذا ؟  فَقُلْنَا : قَدْ وَهِي ، فَنَحْنُ نُصْلِحُه ، فقال : ما أَرَى الأَمْرَ إِلاَّ أَعْجَلَ مِنْ ذلكَ

Abdullah İbni Amr İbni Âs radıyallahu anhümâ şöyle dedi:

Kendimize ait kulübeyi tamir ederken Resülullah sallallahu aleyhi ve sellem yanımıza uğramıştı.

“Bu yaptığınız nedir?” diye sordu. Biz:

“Yıkılmak üzereydi de onarıyoruz.” dedik. Bunun üzerine:

 “Ecelin bundan daha aceleci olacağını zannederim.” buyurdular. (Ebu Davud, Edeb 169; Tirmizî, Zühd 25)

Sahabiler, Hz. Peygamber (asm) Efendimize ait olan her hatırayı canlı tutma ve kendilerinden sonraki nesillere eksiksiz olarak nakledip ulaştırma konusunda büyük bir gayret gösterdiler. Hz. Peygamberin (asm) her sözü, her davranışı, her çeşit tavrı ve hareket tarzı onlar için önem ifade etmekteydi. Abdullah İbni Amr’ın bu rivayeti de böyle bir özellik taşır.

Peygamberimiz (asm), içinde yaşadığı toplumdan ve onların problemlerinden uzak bir hayat sürmüyordu. Bunun aksine, o da aynı toplumun bir ferdi olmanın ortak sevincini ve kederini onlarla birlikte tatmaktaydı. Hem içinde yaşadığı topluma hem de kıyamete kadar gelecek nesillere hayatının örnek teşkil edeceği Allah Teâlâ tarafından bildirilen bir peygamberin bu davranışı gayet tabiî ve hatta gereklidir.

Bir insanın eskiyen evini onarmasının, yıkılanı yeniden yapmasının hoş karşılanmaması veya yasaklanması söz konusu olmaz. Peygamber Efendimizin (asm) buradaki “ecelin yapılan onarımdan daha yakın olduğu” yönündeki ifadeleri, yapılan işi tasvip etmemek veya yasaklamak değil, bu dünyada kalıcı olmadığımızı ve ölümün insana ne kadar yakın olduğunu hatırlatmak gayesine yöneliktir.

İnsanoğlu geçici olan bu alemde kalıcı olduğu hissine kapılır, ölümü unutursa, bu durum hem dünyada hem de ahirette kendisinin aleyhine olur.

Bu sebeple, sahip olunan dünyalıkların burada kalacağını düşünmeli, onların hayatı ebedî kılacağı gibi bir hisse kapılmamalı ve eşyaya gönül bağlayıp kalmamalıyız.

Hem Kur’an-ı Kerîm’in birçok ayeti hem de Peygamber Efendimizin (asm) hadisleri işte bu gerçeği bize sıkça hatırlatır. Buna göre:

– İnsanın dünya ve dünyalıklarla Allah’ı unutturacak derecede meşgul olması caiz değildir.

– Ölüm insana her şeyden daha yakındır; fakat ne zaman ve nerede geleceği bilinmez.

– Dinimiz, dünyada eskiyen eşyayı onarmayı, yıkılanı yapmayı veya yeniden inşa etmeyi yasaklamamış, hatta teşvik etmiştir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet