Değerli kardeşimiz,

El Kindi, Farabi ve İbn-i Sina gibi Müslüman filozoflar felsefelerinde, Platon, Aristoteles, Plotinus gibi Grek filozoflarından etkilendikleri gibi, Kur’an-ı kerimi de referans olarak almışlardır.

“Hikmetin, Müslümanın yitiği olduğu” ve “ilim Çin’de bile olsa alınız” benzeri hadisler ile İslam dini diğer medeniyetlerin bilgi ve irfanlarına kapalı bir düşünce sistemi meydana getirmemiştir.

Tıp, matematik, fizik gibi ilimlerin IX-X. yüzyıllarda henüz felsefeden ayrılmadıkları da göz önüne alındığında, onların bu tavrı oldukça makuldür.

Ancak İmam Gazali’nin de belirttiği gibi, İslam akaidine ait hususları İslam’dan önceki telakkilere göre açıklamaya çalışmaları yanlıştır.

Bu noktada yapmaları gereken; özellikle tevhid, nübüvvet ve haşir gibi meselelerde eski dar inanç ve felsefelere müracaat değil de doğrudan Kur’an vahyinin enginliğine dayalı bir düşünce sistemi geliştirmeleriydi.

İslam tarihinde tefekkür ve hikmet noktasında İslam akaidinin temel meselelerini tamamen Kur’ana sadık kalarakakli-mantıki ve kalbi düzlemde ele alan İmam Nursi’nin Risale-i Nurları bu büyük boşluğu orijinalliği ile kapatmıştır.

Sonuç olarak,Müslüman filozofların bunun dışındaki beşeri ilimlerde, kendilerinden önceki medeniyetlerden yararlanmaları onların ve mensup oldukları İslam medeniyetinin entelektüel ufuklarının genişliğini göstermektedir.

Bununla birlikte felsefeleri Kur’an vahyine de müracaat ettiği için, kendine özgü ve orijinal bir tutuma sahiptir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet