Değerli kardeşimiz,

Mevlana ve Şems-ı Tebrizi’de hulul inancı olup olmadığını söylemek için ilgili literatürü taramakla mümkündür. Uzun bir zamana muhtaç böyle bir araştırma şansımız şu adan mevcut değildir. Başkalarının yorumlarına göre bir hükme varmayı ise, tahkik mesleğine aykırı buluyoruz. Bu sebeple bu konuda kesin bir yargımız yoktur.

– Bununla beraber, şunu söylemeliyiz ki; Müslümanlar, özellikle de ehl-i velayet olmakla meşhur olan insanlar hakkında hüsnüzan etmek gerekir.

– Hulul akidesi tamamen bir küfürdür. Böyle bir inanç en basit bir müminde bile bulunmaz.

İbn Arabi’nin sistemleştirdiği “vahdetu’l-vücud” mesleği, bu büyük zatların lügatında asla bir hulul manasına gelmez. Çünkü bunlar Allah’ın vahdaniyeti adına bütün kâinatı inkâr ediyorlar, her şeyin Allah’ın isim ve sıfatlarının tecellisi ve onun efali olduğunu vurgulamak adına bu mesleği ortaya koyuyorlar.

Hulul mesleği ise, kâinat adına Allah’ı inkâr eden materyalist felsefenin hezeyanlarından “panteizim”i ifade eden bir kavramdır.

Bu iki mesleğin konumunu Bediüzzaman Hazretlerinin şu veciz ifadelerine görmek mümkündür:

“…Çünki ehl-i Vahdet-ül Vücud, o kadar vücud-u İlahîye kuvvet-i iman ile ehemmiyet veriyorlar ki, kâinatı ve mevcudatı inkâr ediyorlar. Maddiyyunlar ise, o kadar mevcudata ehemmiyet veriyorlar ki; kâinat hesabına, Allah’ı inkâr ediyorlar. İşte bunlar nerede? Ötekiler nerede?” (bk. Mektubat, s. 449)

İlave bilgi için tıkalyınız:

– Tasavvufta ilerlemiş İslam alimleri insanlar ile Allah’ın ayrı varlık sayılması…

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet