Değerli kardeşimiz,

Konuyu birkaç madde hâlinde zikredelim:

a) Bir rivayete göre Peygamber (asm) Efendimiz şöyle buyurdu:

“Kıyamet günü olunca Güneş, kullara bir mil veya iki mil mesafede oluncaya kadar yaklaştırılacaktır. Güneş onları âdeta eritecek ve amelleri miktarınca ter içinde kalacaklardır.” (Tirmizi, Kıyamet 2)

Burada açıkça belirtildiği gibi, kıyamet günü haşir meydanında Güneş insanlara oldukça yaklaştırılacak, hesabın şiddetiyle birlikte bu yaklaşmanın verdiği sıkıntıyla insanlar ter denizi içinde kalacaklardır. Onların her biri dünyada işlediği kötülükler nispetinde ter içinde olacaklardır.

b) Diğer bir rivayete göre Peygamber (asm) Efendimiz şöyle buyurdu:

“Güneş ve Ay ikisi de kıyamet gününde dürülüp karartılır.”(Buhari, h. no: 3200)

c) Bazı rivayetlerde ışıkları alınan Güneş ve Ay -onlara tapan inkârcıları yakmak üzere- cehenneme atılırlar. (bk. İbn Hacer, Fethu’l-Bari, 3200)

d) Kıyametten bahseden Tekvir suresinin ilk ayetinin meali: “Güneş dürülüp karartıldığı zaman” şeklindedir.

Bu gibi farklı ifadelerle anlatılan Güneş ve Ay’ın farklı zamanlarda, farklı zeminlerde, farklı konumlarına işaret edildiğini kabul etmek gerekir. Hadis ve ayetlerde çelişki olmadığına göre, bunların görünürdeki çelişkilerini izale edecek yorum, arz edilen şeklidir.

Denilebilir ki, mahşer günü en büyük mahkemede hesap başlamadan önce Güneş insanları yakacak derecede sıcak ve yakındır. Hesaptan ve herkes yerine gittikten sonra, Güneş’in ışığı alınır, karartılır ve cehennemin bir parçası veya bölgesi hâline getirilir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet