Değerli kardeşimiz,

Çok geniş kapsamlı bir soruya birkaç açıdan kısaca cevap vermeye gayret edelim inşallah.

Birincisi: Her ortamda, günlük hayatımızın debdebesi içinde böyle büyük iddialarda bulunmak, insana aciz ve fakir bir kul olduğunu unutturabildiğinden, belki de bir kibirlenme vesilesi olabileceğinden, Cenab-ı Hak imtihanı ve hikmeti gereği bunu söyleyen kişiye bir yığın kulunu karıştırabilir, musallat edebilir ve bakar ve âdeta der ki:

“Hani sana kimse karışamıyordu?”

Onun için prensip olarak bu tarz iddialı söylemlerden kaçınmalıyız.

İkincisi: Elbette ki “kimseden” kastımız Allah’ın iradesi olmamalı. Yani bu sözden -haşa- “bu işime Allah karışamaz” demek, âdeta düpedüz şirk olur, küfür olur.

Üçüncüsü ve belki de doğrusu şu olmalı: Allah bizi bu dünya misafirhanesine imtihanı gereği, kendisine ibadet etmemiz, O’nun canlı-cansız her mahluk üzerindeki esma ve sıfatlarını okuyup, O’nu tesbih, tahmid ve tekbir etmemiz için göndermiştir. Böyle bir şuurdan gafil kalınmadan,  “Hakkın hatırını muhafaza için başka hatırlara bakılmaz!” sırrınca şöyle demek olabilir:

“Ben kul olarak Allah’ın emir ve yasaklarını uygulamaya gayret ediyorum. Hâl böyleyken, Allah’ın dilemesi dışında, O’nun inayetiyle hiç kimse beni bu yolumdan döndüremez; Allah yoluna aykırı söz ve davranışları ile bana karışamaz!”

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet