Değerli kardeşimiz,

O dönemde erkek çocuk güçlülüğün simgesi idi. Çünkü kabileler arasındaki egemenliği güç belirlemekteydi ve kalabalık olan kabile gücü de elinde bulundurmaktaydı. Araplar erkek çocuğu olmayan kimseyi “soyu kesik” gibi sıfatlarla niteler ve bu tür lakaplarla anarlardı. Tefsirlerde anlatıldığına göre Hz. Peygam­ber (asm)’in erkek çocukları ölünce müşrikler onu da “ebter” lakabıyla anmaya başlamışlar ve “Bırakın onu; o, sonu gelmeyecek, soyu kesik bir adamdır!” diyerek ha­karet etmek istemişlerdir(Taberî, Tefsir, XXX, 212).

İşte bu âyet, onların bu davra­nışlarını kınamakta, her ne kadar erkek çocukları bulunsa da asıl soyu kesilecek­lerin kendileri olduğunu haber vermektedir. Çünkü onlar kıyamete kadar lanetle anılırken Hz. Peygamber (asm) rahmetle anılmakta, ismi dünyanın her tarafında günde beş vakit ezanda Allah’ın adıyla birlikte okunmaktadır.

Mekke putperestleri, olay­ların sadece dış yüzüne baktıkları için Hz. Peygamber (asm)’i arkasız ve güçsüz, kendi­lerini kalabalık ve güçlü görür ve buna dayanarak Resûl-i Ekrem (asm)’in davasının so­nuçsuz kalacağından emin olduklarını söylerlerdi. Ama -Râzî’nin ifadesiyle-

“Al­lah durumu onların aleyhine çevirdi; asıl güçlü olanın, Allah’ın destekledikleri ve güçsüz olanların da Allah’ın zillete uğrattıkları olduğunu bildirdi. Böylece kesret ve kevser (geniş topluluk ve bol nimet) Hz. Muhammed (asm)’in olurken, ona düşman olanların payına da ebterlik, alçalış ve zillet düştü.”

Bu ifadeler, do­laylı olarak Peygamber’in yolunu izleyen, inanç ve kararlılığını devam ettiren mü­minler için de bir müjdedir.(Kur’an Yolu, Diyanet Tefsiri, V/665-667)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet