Değerli kardeşimiz,

Âlemlerin Rabbi olan Allah (cc)’ın güzel isimlerini zikrederken “el”, “es”, “er” gibi farklı eklerin kullanılmasının sebebi, Arapça dilinin özelliklerinden kaynaklanmaktadır. Bu durum, tecvid ilmiyle alakalı olup, “İdğam-ı Şemsiyye” olarak adlandırılır.

Bir kelimenin belirli olduğunu ifade eden “el” takısı, kendisinden sonra gelen harfin durumuna göre farklı şekillerde telaffuz edilebilir. Yani “el” takısı, “er”, “en”, “et”, “es” gibi farklı biçimlerde karşımıza çıkabilir veya bazen hiç değişmeden “el” olarak kalabilir. Hatta bazı durumlarda “el” takısı kullanılmadan da okunabilir.

Örnekler verecek olursak:

• Ya Cemil: Burada “el” takısı kullanılmaz.
• er-Rezzâku, en-Nâfiu, et-Tevvâbu, es-Sâbüru: Bu örneklerde ise “el” takısındaki “l” harfi, kendisinden sonra gelen harfe dönüşmüştür.

Bu durum, tamamen dilin akıcılığı ve telaffuz kolaylığı sağlamak amacıyla gerçekleşir. Bu nedenle, esma-ül hüsna zikirlerinde isimlerin başında bu tür değişikliklerin olması, dilin doğal yapısından kaynaklanan bir durumdur.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet