Değerli kardeşimiz,

İlgili rivayet şöyledir:

عَنْ جَابِرٍ أَنَّ الطُّفَيْلَ بْنَ عَمْرٍو الدَّوْسِيَّ، أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ

 يَا رَسُولَ اللهِ، هَلْ لَكَ فِي حِصْنٍ حَصِينٍ وَمَنْعَةٍ؟

قَالَ: حِصْنٌ كَانَ لِدَوْسٍ فِي الْجَاهِلِيَّةِ – فَأَبَى ذَلِكَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِلَّذِي ذَخَرَ اللهُ لِلْأَنْصَارِ، فَلَمَّا هَاجَرَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى الْمَدِينَةِ، هَاجَرَ إِلَيْهِ الطُّفَيْلُ بْنُ عَمْرٍو وَهَاجَرَ مَعَهُ رَجُلٌ مِنْ قَوْمِهِ، فَاجْتَوَوُا الْمَدِينَةَ، فَمَرِضَ، فَجَزِعَ، فَأَخَذَ مَشَاقِصَ لَهُ، فَقَطَعَ بِهَا بَرَاجِمَهُ، فَشَخَبَتْ يَدَاهُ حَتَّى مَاتَ، فَرَآهُ الطُّفَيْلُ بْنُ عَمْرٍو فِي مَنَامِهِ، فَرَآهُ وَهَيْئَتُهُ حَسَنَةٌ، وَرَآهُ مُغَطِّيًا يَدَيْهِ، فَقَالَ لَهُ: مَا صَنَعَ بِكَ رَبُّكَ؟

 فَقَالَ: غَفَرَ لِي بِهِجْرَتِي إِلَى نَبِيِّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ

 فَقَالَ: مَا لِي أَرَاكَ مُغَطِّيًا يَدَيْكَ؟ قَالَ: قِيلَ لِي: لَنْ نُصْلِحَ مِنْكَ مَا أَفْسَدْتَ، فَقَصَّهَا الطُّفَيْلُ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم

 فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: اللهُمَّ وَلِيَدَيْهِ فَاغْفِرْ​

​Cabir (Allah ondan radı olsun) anlatmıştır:

Cahiliyet devrinde Tufeyl b. Amr ed-Devsî’nin bir kalesi vardı. Tufeyl bin Amr ed-Devsi, Peygamber Efendimiz aleyhissalatü vesselama geldi ve kendisini korumayı taahhüt ederek, “Ey Allah’ın elçisi! Sana kötülük yapacaklardan, seni koruyacak olanların yanına, güvenilir bir kaleye gelir misiniz?” dedi.

Fakat Allah Medine’ye hicreti emrettiğinden, Peygamber Efendimiz aleyhissalatü vesselam Devsî’nin bu teklifini kabul etmedi. Nihayet Peygamber Efendimiz aleyhissalatü vesselam Medine’ye hicret ettiği zaman Tufeyl b. Amr ed Devsi de kavminden biriyle birlikte Medine’ye hicret etti. Fakat Medine’de hastalandılar ve sıkıntı çektiler. Bilhassa Tufeyl b. Amr’ın arkadaşı, hastalıktan çok elem ve acı duymaya başladı. Nihayet bir gün keskin bir bıçakla kendi parmak eklemlerini kesti. Parmaklarından aşırı kan fışkırması ve kan kaybı sebebiyle de öldü.

Sonra Tufeyl b. Amr (radıyallahu anh) arkadaşını rüyasında gördü.

Onu çok güzel bir surette fakat eli sarılı olduğu halde görünce ona: “Rabb’in sana ne yaptı?” diye sormuş.

O da: “Peygamberinin yanına hicret ettiğim için Rabbim beni affetti, beni bağışladı.” diye cevap vermiş.

Tufeyl b. Amr (radıyallahu anh): “Neden seni iki elin sarılmış görüyorum?” diye sormuş.

Arkadaşı da: “Bana, ‘Kendi vücudundan bozduğun şeyi düzeltmeyiz!’ denildi.” diye cevap vermiş.

Tufeyl b. Amr (radıyallahu anh) bu vakıayı ve rüyasını Peygamber Efendimiz aleyhissalatü vesselama anlattı. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz aleyhissalatü vesselam:

“Allah’ım! İki eli için de mağfiret eyle.”(Müslim, Cenâze, 37) (diye dua etti).

İmam Nevevi, Muslim’in şerhinde (Minhac) bu rivayet hakkında bir açıklamada bulunmamıştır.

Bu sahabi, çaresizlikten dolayı değil, alternatif bir tedaviye rağmen yarayı keserek kurtulabileceğini ya da çektiği acıya son vermek düşüncesiyle kendini öldürerek günaha girmiştir. Peygamber Efendimizin yanına hicret etme ecrinden ve mükafatından dolayı da affedilmiştir. Bu sebeple, Peygamberimiz elinin tamamen iyileşmesi (düzelmesi) için dua etmiştir.

Bu hadisten çıkan hükme göre; kendini öldüren veya büyük günah işleyen kimse tövbe etmese bile kafir olmaz ve Allah’ın affıyla, irade ve tercihiyle cehenneme hiç girmeyebilir, girerse de orada ebedi olarak kalmaz eninde sonunda cennete girer. (Kâdî Iyâz, İkmal, 1/403; Nevevî, Minhac, 2/131-132)

Allah dilerse günahı nedeniyle azap eder, dilerse de doğrudan affeder. Bu adam azap gördü mü görmedi mi yahut azap gördü ise “Rabbim beni hicret sayesinde bağışladı.” sözüne ne denilecek? “Azap görmedi ise ellerinin hali ne olacak?” diye sorulacak olsa şu şekilde cevap verilir:

Bu adam kendisini öldürdüğü için azap görmedi çünkü intiharın cezası cehennem ateşidir. Hicreti sayesinde bu günahı ve diğer günahları affedildi ve ellerinin sarılı olması şeklinde küçük bir cezaya maruz kaldı.

Peki, “Allah Resul’ünün duası kabul edildi mi?” denilse zahir olan onun duasının makbul olmasıdır. Bu sayede onun elleri de sağlıklı haline kavuştu. (Musa Şahin Laşin, Fethu’l-münim, 1/382)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet