Değerli kardeşimiz,

İnsan bu dünyada bir yolcudur. Hepimiz biliriz ki, bir yolculuğa çıkılacağı zaman, yolun uzunluğuna göre hazırlık yapılır. Gidilecek yerde ne kadar çok kalınacaksa, hazırlık ona göre olur.

İnsan bu dünyada, dönüşü olmayan ebedî bir yolun yolcusudur. Bu yolculuğa herkes ister istemez çıkacaktır. Yolculuğa çıkış zamanı da belli değildir. Genç-ihtiyar, hasta-sıhhatli farkı yoktur. Onun için her insanın en önemli vazifesi, bu dünya hayatına lüzumlu işleri düşünürken, ebedî hayata lazım, şeyleri de unutmamalıdır.

Bu yolculukta insana, her iki hayatta lazım olacak şeyleri elde etmek için, Allah tarafından her gün 24 saatlik bir sermaye verilmiştir. Mesela, bu yolculukta namaz,  dünyada ruh ve kalbimize gıda ve manevî zenginlik, mutlaka gireceğimiz kabrimizde azık ve ışık, mahkememiz olan mahşerde kurtuluş senedi ve beratı ve ister istemez üstünden geçilecek sırat köprüsünde nur ve Burak olacaktır.

Netice olarak insan, kendine verilmiş olan ömür sermayesini, yerinde sarf edip etmediğinden sorumlu olacaktır.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet