Değerli kardeşimiz,

“İnovasyon”un tanımı konusunda uluslararası düzeyde kabul gören kaynakların başında OECD ile Eurostat’ın birlikte yayınladığı Oslo Kılavuzu gelir. Kılavuzun halen yürürlükte olan 2005 sürümünde İnovasyon/yenileşim aşağıda olduğu şekilde tanımlanmıştır:

“Yenileşim (inovasyon), yeni veya önemli ölçüde değiştirilmiş ürün (mal ya da hizmet) veya sürecin; yeni bir pazarlama yönteminin; ya da iş uygulamalarında, işyeri organizasyonunda veya dış ilişkilerde yeni bir organizasyonel yöntemin uygulanmasıdır.” (bk. Vikipedi Özgür Ansiklopedi, Erşim: 28.5.2022/15:10).

Yenileşim (inovasyon), farklı bir yenilik; müşteriyi tatmin eden, onun daha fazla para verip razı olmasına zemin hazırlayan bir çalışma biçimi olarak da tarif edenler vardır.

Görüldüğü gibi bu sözcük daha çok ekonomik alanla ilgili olup, yeni bir çalışma metodu, yeni bir yönetim biçimini ifade etmektedir. Tabii ki, böyle bir süreç aynı zamanda maddî açıdan bir terakkiyi de hedeflemektedir. Fakat Dinî muhteva açısından bu tür kavramın kullanılmasına ihtiyaç olmadığı gibi, yanlışlıklara, yanıltmalara ve yanılgılara da sebep olabilir. Reform kavramı da uzun zamandan beri tedavülde olmasına rağmen ümmetçe kabul görmemiştir.

Mutantan sözcüklerle, yabancı patentli kelimelerle, dıştan parlak görünen çekici laflarla arzu edilen  yenilikler, güzellikler gerçekleşmez. Bunlar, samimi fiiliyat, akıllı icraat, hikmetli tedbiratla gerçekleşebilir. “Peynir gemisi lafla yürümez”.

Ziya Paşa’nın ziyadar fikirleri bakın nasıl gönül gözlerini kamaştırıyor:

“Ayinesi işitir kişinin lafa bakılmaz. 
Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde.”

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet