Değerli kardeşimiz,

İmam Azam’ın Ehl-i beyt’e büyük muhabbeti vardı. Abbasiler iktidara geldiklerinde Ehl-i beyti gözeteceklerini söylemişlerdi. Ancak onların da iktidara geldikten bir süre sonra Ehl-i beyte zulmetmeye devam ettiklerini görünce, onlara da karşı çıktı.

İmam Azam, özellikle Emevî devrinde İmam Zeyd b. Ali’nin imamlığına zımnen bey’at etmişti. Hz. Ali’nin torunları, kendisi gibi birer birer şehit edilirken, Ebu Hanife, Imam Zeyd için şöyle diyordu:

“Zeyd’in bu çıkışı -Emevî hükümdarı Hişam b. Abdulmelik’e başkaldırısı- Rasulullah (asm)’ın Bedir günündeki çıkışına benziyor.” Ayrıca Ebu Hanife’nin İmam Zeyd’e maddi destekte bulunduğuna dair rivayetler vardır. (Ebu Zehra, Ebu Hanife, trc. O. Keskioğlu, s, 52)

Ebu Hanife’nin Ehl-i beyt imamları ile olan birlikteliği, Emevi ve Abbasi yönetimlerine karşı tavrı dikkat çekicidir. Hicrî 145. yılında Hz. Ali (r.a.)’in torunlarından Muhammed en-Nefsu’z Zekiye ile kardeşi İbrahim’in Abbasilere isyan etmeleri ve şehit olmaları karşısında Ebu Hanife Irak’ta, İmam Malik Medine’de açıkça iktidarı tel’in etmişler ve bu yüzden ikisi de kırbaçlanmış, işkence görmüş ve hapsedilmişlerdir. Rivayete göre, Ebu Hanife, alenen halkı Ehl-i beyte yardıma çağırdığı için hapsedildi ve her gün kırbaçlandı. Bunun sonucunda yetmiş yaşında hayata veda etti. Onun zehirletildiği de rivayet edilir.

İlave bilgi için tıklayınız:

– EBU HANİFE.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet