Değerli kardeşimiz,

İbn Teymiye ve onun talebesi İbn Kayyim el-Cevziyye, kendi devirlerinde gördükleri bazı suistimalleri esas alarak, bu konuda bazı şeyler söylemişlerdir.

İbn Teymiyye çok zeki ve büyük bir alimdir. Ancak, gördüğü bir kısım kötü örnekleri genelleştirerek ehl-i tarikate hücumunda aşırılığa kaçmıştır. Çünkü bir bahçede çürük bir meyveyi gören kimse, bahçenin bütün meyvelerinin çürük olduğunu düşünerek arkasına bakmadan çekip gitmesi, pek akıllıca bir iş değildir. Evliyanın büyük çoğunluğunun ehl-i tasavvuf ve ehl-i tarikat olması, bu yolun doğruluğuna yeterli bir delildir.

İşin daha garibi, günümüzde, bazı kimseler kraldan daha kralcı bir tavırla, güya İbn Teymiye‘yi örnek alarak bu kesime yaptıkları haksız hücumlarıdır. Bu kimseler, öyle ileri gidiyorlar ki, kendilerinde görmedikleri keşif ve kerametleri de inkâra cüret ediyorlar. “Eğer olsaydı bizde olurdu.” mantığından hareket ediyorlar. Oysa, karada gemiyi yürütmeye kalkışmak, abesle iştigaldir.

Bununla beraber, o alimlerin yanlışlarını düşünüp onlara hücum etmek de yanlıştır. Prensip olarak kendi doğrularımızı pekiştirmek, onları ispat etmekle meşgul olmalıyız. Başkasının noksanlıkları bizi fazla ilgilendirmemelidir. “Allah, bir kimseye hayır murat ederse onu kendi kusurlarıyla meşgul eder.” mealindeki nebevi irşat rehberimiz olmalıdır.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet