Değerli kardeşimiz,

– İnsanların bazen kendi güzelliklerini, soylarını düşünüp kendilerini beğenmesi, fıtratta var olan bir duygudur. Önemli olan bunu sürekli bir kibir ve gurur vesilesi yapılmamasıdır. Hz. Zeyneb’in bu tavrı da ara sıra gösterilmiş bir davranış olabilir.

– Hz. Zeyneb gibi –Cahiliye döneminde çok da önem arz eden– kabilecilik ve kölelik konusu düşünüldüğünde, söz konusu tavrın daha da normal olduğu görülür. Bölgenin ve Arapların en soylu kabul ettiği Kureyşli bir kadının, o dönemde en adi bir şahsiyet olarak kabul edilen bir köle ile evlenmesi, onun takvasını, edebini, terbiyesini, Allah ve Resulüne itaat etmedeki teslimiyetini(Ahzab, 33/36) göstermektedir.

– Bununla beraber, bu evliliğin ilahi bir takdir olduğu da açıktır. Yani, Allah Hz. Muhammed (asm)’i “oğlum” dediği Hz. Zeyd’in boşayacağı bir kadınla evlendirmek istemiş, bununla cahiliye döneminde yasak kabul edilen böyle bir evliliğin önünü açsın. Bu sebeple, bir manada “zoraki” gerçekleştirilen bu evlilik, “zoraki” bozulmuştur. Dolayısıyla, Hz. Zeyneb’in bu evliliğinin sona erdirilmesi için, ara sıra kocasını hakir görmesi -zahiri sebeplerin oluşması açısından– hikmetin gereğidir.

– Hz. Zeyd, bu evliliği kendisi bitirdiği için, bu olay kendisini fazla yormamış olmalıdır. Nitekim, bu ayrılıktan sonra Hz. Zeyd “Ümmü Eymen” künyesi ile meşhur olmuş “Bereke” adında bir kadınla evlenmiş ve Hz. Peygamber (asm)’in tayin ettiği meşhur komutan Hz. Üsame, bu evlilikten doğmuştur.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet