Değerli kardeşimiz,

Peygamberler, seçkin insanlardır. Onlar içinde Hz. Nuh, Hz. İbrahim, Hz. Musa, Hz. İsa ve Peygamber Efendimiz “ulûl-azm” olarak daha ön plana çıkmıştır. (Ahkaf, 46/35; Şûra, 42/13 ve Ahzab, 33/7 de bu beş peygamber beraberce zikredilir.) Bu beşi içinde de Peygamberimiz (asm) çok özel bir konuma sahiptir. “Âlemlere rahmet olarak gönderilmesi” (Enbiya, 21/107), “âlemlerin O’nun yüzü suyu hürmetine yaratılması.” (Muhammed Aclûnî, Keşfu’l-Hafa, Daru İhyai’t-Türasi’l-Arabî, Beyrut, 1351 h., II, 214) bu özel konumu gösterir. Zaten Mustafa olması da böyle bir seçilmişliği beyan etmektedir. O, varlık piramidinin zirve şahsiyetidir.

Günümüzde bazılarının Hz. Peygamberin (asm) daha çok mucizelerine yer vererek, O’nun beşeriyet yönünü ihmal etmeleri bir ifrat olduğu gibi, bazılarının da O’nu sadece Allah’tan geleni bize bildiren bir tebliğci olarak görüp hadislere itibar etmemeleri tefrit bir durumdur. Kelime-i şehadette O’nun hem bir kul, hem de rasul olduğunu ikrarımızda aslında bir orta yol mesajı vardır. Ama öyle görülüyor ki bu mesajın algılanmasında Müslümanlar arasında problemler bulunmaktadır.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet