Değerli kardeşimiz,

Rivayete göre, Hz. Musa (as) sineklerin insanları taciz etmelerinden ötürü onları şikâyet ederek, “Ya Rab! Bu rahatsız edici mahlukları / yaratıkları bu kadar fazla yaratmanın hikmeti nedir?” diye sormuş; cevap olarak şöyle ilham edilmiştir: Sen bir defa sineklere itiraz ettin, oysa onlar defalarca size itiraz etme adına, “Ya Rab! Bu koca kafalı beşer / insanoğlu, seni yalnız bir lisan ile zikrediyor, bazen de gaflet ediyor (seni hiç zikretmez). Eğer yalnız kafasından bizi halk etseydin, binler lisan ile sana zikredecek bizim gibi mahluklar olurdu” diye Hz. Musa (as)’ın şikâyetinden bin kat daha kuvvetli bir itirazda bulunmuşlar.(bk. Osmanlıca Lem’alar, Yirmi Sekizinci Lem’a, s. 653).

Öyle anlaşılıyor ki, sinekler insanların -büyük kafalarına ve bedenlerine rağmen- Allah’ı gereği gibi zikredip, ona hakkıyla kulluk etmediklerini, oysa kendilerinin -küçük cisimleriyle beraber- Yaratıcılarına karşı her an zikirde bulunup, ona kulluk ettiklerini seslendirmişlerdir.

“…Hiçbir şey yoktur ki, Allah’ı hamd ile tespih etmesin…” (İsra, 17/44)

mealindeki, ayette ifade edilen hakikat gösteriyor ki, diğer yaratıklar gibi sinekler de hayatları boyunca her an, hem lisan-ı halleriyle (bütün varlıklarıyla, varlıklarının her yönüyle), hem de kendilerine mahsus lisan-ı kalleriyle (kendi özel dilleriyle) Allah’ı hamd ile tespih ediyor ve haklı olarak –özellikle-gafil insanlardan şikâyetçi oluyorlar…

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet