Değerli kardeşimiz,

– Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin durup dururken “Biz halife olacağız.” dememişler. Büyük bir halk kesimi tarafından halife olmaları yönünde teklifler gelmiş, onlar da ümmetin maslahatı adına bunu kabul etmişler. 

– Onların bir paye almaları için halifenin çocukları olmalarına ihtiyaçları yoktur. Halkın nazarındaki saygın bir yere oturmaları için, kendi şahsi kemalleri, karizmatik kişilikleri dışında, Hz. Peygamber (asm)’in torunları olmaları kâfidir.

Bu konu tarih kaynaklarında çok detaylı bir şekilde işlenmiştir. Oralara bakılabilir. 

Bununla beraber, Bedüzzaman Hazretlerinin şu tespitine bakmak da önem arz etmektedir: 

“Hazret-i Hasan ve Hüseyin’in Emevîlere karşı mücadeleleri ise, din ile milliyet muharebesi idi. Yani: Emevîler, Devlet-i İslâmiyeyi, Arab milliyeti üzerine istinad ettirip rabıta-i İslâmiyeti, rabıta-i milliyetten geri bıraktıklarından, iki cihetle zarar verdiler:

Birisi: Milel-i saireyi (diğer milletleri) rencide ederek tevhiş ettiler (İslam’dan / İslam devletinden soğuttular). 

Diğeri: Unsuriyet ve milliyet esasları, adaleti ve hakkı takib etmediğinden zulmeder. Adalet üzerine gitmez. Çünki unsuriyetperver bir hâkim, milletdaşını tercih eder, adalet edemez… Hazret-i Hüseyin rabıta-i diniyeyi esas tutup, muhik (haklı) olarak onlara karşı mücadele etmiş, tâ makam-ı şehadeti ihraz etmiş.”(Mektubat, On Beşinci Mektub, s. 54-55)

– Hz. Hasan ise, İslam ümmetinin barış ve huzuru için hilafet makamını bırakmış ve onu Hz. Muaviye’ye terk etmiş, eşsiz bir  fedakârlık ve fazilet örneğini göstermiştir…

İlave bilgi için tıklayınız:

Sahabeler arasında geçen savaşları nasıl değerlendirmek gerekir …

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet