Değerli kardeşimiz,

Öncelikle şunu belirtelim ki, “Hz. Fatıma razı iken?” ifadesi çok büyük bir sehiv olmuştur. Çünkü Hz. Fatıma, Hz. Hasan’ın vefatından yıllar önce vefat etmiştir.

Suyutî’nin İbn Abdu’l-Ber’den naklettiğine göre, ölüm yatağında iken Hz. Hasan, kardeşi Hz. Hüseyin’e şöyle dedi:

“Ben daha önce öldüğümde Resulullah (a.s.m)’ın yanında defnolmak istediğimi Hz. Aişe’ye arz etmiştim. O da buna ‘Tamam.’ demişti. Öldüğümde bu arzumu ona tekrar arz et. Fakat adamlar bu konuda sana mani olacaklar, diye düşünüyorum. Şayet mani olmaya kalkarlarsa onlara müracaat etme / karşılık verme / cedelleşme!”

Nihayet Hz. Hasan’ın ölümü üzerine Hz. Hüseyin Hz. Aişe’ye gidip arzusunu yineledi. O da “Başım, gözüm üstüne.” dedi. Ancak (o günkü Medine valisi) Mervan buna izin vermedi. Bunun üzerine Hz. Hüseyin adamalarıyla birlikte silah kuşandı. Fakat Ebu Hüreyre Hz. Hüseyin’i geri çevirdi. (Burada Hz. Ebu Hüreyre’nin buna engel olması diye bir şey söz konusu değildir. Onun bütün çabası, -bir kan dökülmesin diye- Hz. Hüseyin’i ikna edip, o zalimlerle savaşmaktan vazgeçirmektir.) Ve Hz. Hasan, Cennetu’l-Bakî’de annesi Hz. Fatıma’nın yanında defnedildi.[bk. Suyutî, Tarihu’l-Hulefa, (Hz. Hasan bahsi)].

Rabbim bizleri ali beytin şefaatlerinden mahrum eylemesin!..

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet