Değerli kardeşimiz,

Sahih hadis kaynaklarında böyle bir bilgiye rastlayamadık. İnternette gezen bu bilgilerin hiçbir senedi, mesnedi söz konusu değildir.

Hz. Davud’un hikâyesi kuvvetli bir ihtimalle İsraliyattan olan hurafedir.

Kuran-ı Kerîm’de Hz. Davud’un Calut’u (Golyat) öldürmesi münasebetiyle şu şekilde bahsedilir:

“Talutt’un askerleri Calut ve askerlerine karşı çıktıklarında şöyle dediler: ‘Rabbimiz! Üzerimize sabır yağdır, ayaklarımızı sağlam tut ve o kâfir millete karşı bize yardım et.’ Derken Allah’ın izniyle onları bozguna uğrattılar, Davud Calut’u öldürdü.”(Bakara 2/250-251)

Hz. Davud’un Calut’u öldürmesiyle ilgili olarak tefsir ve kısas türünden İslami kaynaklarda oldukça ayrıntılı bilgiler vardır.

Buna göre Talut’un (Saul) askerleriyle Calut’un askerleri karşılaşıp Calut meydan okuyunca, hiç kimse ona karşı çıkmaya cesaret edemez. Bunun üzerine Talut, Peygamber Şemuyel’e (Samuel) başvurarak Allah’a dua edip yardım dilemesini ister. Allah, “Calut’u öldürecek olan İşa’nın (Yesse) oğludur. Şu yağ boynuzu kimin başına konulduğunda kaynarsa Calut’u öldürecek odur ve o Benî İsrail’e kral olacaktır.” buyurarak Calut’u kimin öldüreceğine işaret eder.

Bunun üzerine Samuel İşa’nın yanına giderek, “Oğullarını bana göster. Yüce Allah oğullarından birinin Calut’u öldüreceğini bana vahyetti.” der. İşa da her biri boylu boslu on iki oğlunu birer birer onun huzuruna çıkarır, yağ boynuzu her birinin başına konulduğu hâlde hiçbir değişiklik olmaz. Başka oğlu olup olmadığı sorulunca İşa önce gerçeği saklarsa da daha sonra, “Ey Allah’ın elçisi! Benim Dâvûd adında bir oğlum daha var, fakat halkın onun kısa boyluluğunu ve çelimsizliğini görmesinden utandığım için koyunların başında bıraktım.” der.

Samuel Davud’un bulunduğu yeri öğrenerek oraya gider ve koyunları ikişer ikişer alıp sel suyundan geçirdiğini görünce, “İşte aradığım budur. Hayvanlara böyle acıyan kişi insanlara daha çok acır.” diyerek yağ boynuzunu başına koyar ve yağ kaynamaya başlar. Böylece Davud, daha Calut’u öldürmeden önce Tanrı tarafından kral olarak seçilir. (Taberi, Tariḫ, I, 476-478; Salebî, Araisü’l-mecalis, s. 206-207)

Bir başka rivayete göre Calut’un karşısına kimsenin çıkmadığını gören Talut, onunla çarpışacak kişiye kızını ve malının yarısını vereceğini ilân eder. Bu sırada Davud’un kardeşleri savaşmak için orduya katılmışlar, Davud ise koyunların başında kalmıştır. Koyunları otlatırken, “Ey Davud! Calut’u sen öldüreceksin, haydi sürünü rabbine emanet et ve kardeşlerine katıl.” diye bir ses duyar.

Bunun üzerine Dâvûd babasına gider ve cephedeki kardeşleri için hazırlanan azığı alıp yola koyulur. Ordugâha vardığında Talut ona, “Calut’u öldür, sana kızımı vereyim ve seni hükümdarlığıma ortak edeyim.” der. Sonra da zırhını ve silâhlarını verir. Davud önce zırhı giyip silahları kuşanırsa da fikir değiştirerek onları çıkarır ve sadece sapanını alıp Calut’un karşısına dikilir. Davud’un sapanla karşısına çıktığını gören Calut kendisini küçümsediğini düşünerek çok kızar. Ancak Davud sapanına koyduğu taşla Calut’u iki kaşının arasından vurur ve Calut ölür. Bunun üzerine Talut sözünü tutarak ona kızını verir; yönetimine de ortak eder. (Taberî, Târîḫ, I, 473)

Kuran-ı Kerîm’de, Calut’u öldürmesinden sonra Davud’a hem hükümdarlık hem de hikmet (nübüvvet) verildiği bildirilir. (bk. Bakara 2/251)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet