Değerli kardeşimiz,

Hz. Peygamber (asm) bir gün Ebu Musa’l-Eş’ari’yi Kur’an okurken dinlemiş ve ona;

“Gerçekten  sana  Davud  peygamberin mizmarlarından biri verilmiştir.” (Mizmar, aslında kaval ve ney gibi, üflenen ve ses çıkaran bir musiki aletidir. Bu hadiste “mizmar” güzel ses, ses nağmesi, ses ahengi demektir.)  buyurmuştur. (Buhari, Fedail u’l-Kur’an 31; Müslim, Salâtu’l-Müsafirin 34; Tirmizi, Menakıb 55)

Hz. Dâvud (a.s)’in sesi çok güzeldi. Güzel kaside ve ilahi­ler okurdu. Güzel sesi, (insanlar arasında) örnek olarak anlatı­lır oldu. Bundan dolayı (güzel sesli kimselere): “Davud’un mizmar (kaval)larından bir mizmar verildi.” denilir.

Hz. Dâvud (a.s ), o tatlı güzel sesiyle Allah’ı tesbih ve hamd eder, içerisinde Yüce Allah’ın sözü olan Zebur’u okuyup dağlar ve kuşlarda onunla birlikte (Allah’ı) tesbih ederlerdi. Yüce Allah bu konuda şöyle buyurmuştur:

“Doğrusu biz, sabah akşam Dâvud’la birlikte tesbih eden dağları ve toplu halde kuşları, onun emri altına vermiştik.” (Sâd 38/18-19)

“And olsun ki Davud’a tarafımızdan bir üstünlük verdik. ‘Ey dağlar ve kuşlar! Onunla birlikte teşbih edin.’ dedik…” (Sebe’, 34/10)

Hz. Dâvud (a.s,) Zebur’u; acıklı ve süratli bir şekilde okumasına rağmen (okuduğu cümlelerin anlamlarını) düşünüp taşınır, bir terennüm ve nağmeli bir sesle okurdu. Okurken huşuyu da ihmal etmezdi.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet