Değerli kardeşimiz,

Medine’de on yıl yaşayan Hz. Hasan (ra)  (Zehebî, Siyer A’lami’n-Nübelâ, Beyrut 1406/1986, III/246, 264) vefatı yaklaşınca Hz. Aişe (ra)’ye haber göndererek, Hz. Peygamber (asm)’in yanına defnedilmek istediğini söyledi. Hz. Aişe (ra) de bu isteği kabul etti. Bunun üzerine kardeşine şöyle vasıyyet etti.

“Ben ölünce Hz. Aişe’den, Hz. Peygamber’in yanına gömülmem için izin iste. Ben ondan bu izni almıştım. Bana karşı çıkmadı. Belki de benden utandı. Şayet izin verirse, beni onun evine defnet. Ben yine de Ümeyyoğullarının seni bundan mahrum edeceklerini zannediyorum. Bunu yaparlarsa, onlarla uğraşma, beni Bakî mezarlığına defnet.”

Vefat edince Hz. Hüseyin (ra), Hz. Aişe (ra)’ye müracaat ederek, durumu anlattı. Hz. Aişe de Hz. Hasan’ın vasiyyetine “Memnuniyetle kabul ederim, baş üstüne.” dedi. (Ya’kubiye göre Hz. Aişe bu isteğe şiddetle karşı çıkmıştır (Ya’kubî, II/225). Fakat bu iddiayı Ya’kubî’den başkası öne sürmemektedir.

Bu durumdan Mervan ve Ümeyyeoğularının haberi olunca “Vallahi, asla ve ebedî olarak Hz. Peygamber’in yanına gömülemez.” dediler. Bu keyfiyet Hz. Hüseyin (ra)’e ulaştı. Hemen kendisi ve beraberindekiler silahlandılar.

Hz. Ebu Hüreyre durumun vehâmetini anlayarak, önce, Hz. Hasan (ra)’ı buraya defnetmeyi engellemenin mutlak surette zulüm olacağını söyledi. Daha sonra da hiç olmazsa Hz. Hüseyin (ra)’e laf anlatırım düşüncesiyle ona geldi. Onu bu ısrarından vaz geçirmeye çalıştı. Kardeşinin vasiyetini hatırlatarak onun “Şayet herhangi bir fitneden çekinirsen beni Müslümanların mezarlığına defnet.” dediğini hatırlattı. Hz. Hüseyin (ra) de fitneden çekinerek, kardeşini bir çok sahabînin defnedildiği el-Bakî’ mezarlığına defnetti.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet