Değerli kardeşimiz,

Bu bilginin senedi çok zayıftır.

Eğer bu rivayet sahih ise, bu Allah’ın sevdiği bir kuluna özel bir ikarmıdır, keramet olarak görmek gerekir.

İlgili rivayet şöyledir:

Cabir b. Abdillah anlatıyor: Bir defasında Resulullah Sallallahu aleyhi ve Sellem yanımıza çıktı ve şöyle buyurdu:

Az önce dostum Cebrail yanımdan çıktı. İçerdeyken bana şöyle dedi:

Ey Muhammed! Beni hakla gönderene yemin olsun ki Allah’ın kullarından bir kul denizin ortasında, genişliği de yüksekliği de otuz arşm olan bir dağın başında Allah’a beş yüz yıl boyunca ibadet etti. Dağın dört bir tarafı da dört bin fersaha kadar denizle çevriliydi. Yüce Allah ona dağın başından bir parmak kalınlığında akıp dağın eteklerinde biriken bir tatlı su kaynağı çıkardı. Bir de bu suyun kenarında yiyecek olarak ona her gece bir tane nar veren bir nar ağacı bitirdi.

Akşam olunca dağın başından inip abdestini alıyor, ağaçta biten narı toplayıp yiyordu. Sonra da namazına duruyordu. Eceli yaklaştığı zaman da Rabbinden secdedeyken canını almasını, secdede iken tekrar diriltilene kadar da toprak tarafından olsun başka bir şey tarafından olsun bedeninin bozulmamasını diledi. Yüce Allah da adamın bu isteğini kabul etti. Biz de semaya inip çıkarken bu adamın yanına uğruyoruz.

İlm-i ezelde onun hakkında da şunları biliyoruz:

Kıyamet gününde diriltilip Yüce Allah’ın huzurunda durunca, Allah: ”Kulumu rahmetimle cennete sokun” buyurur. Ancak kendisi: ”Rabbim! Amelimle girmek isterim” der. Yüce Allah bir daha: ”Kulumu rahmetimle cennete sokun” buyurunca, kendisi: ”Aksine amelimle girmek isterim” der. Bunun üzerine Yüce Allah meleklere: ”O zaman ona verdiğim nimetlerle amelini karşılaştırın” buyurur. Melekler karşılaştırınca sadece ona verdiği görme nimetinin onun beş yüz yıllık ibadetine karşılık geldiğini. bedeninin geri kalan kısmının ise amelde karşılıksız kaldığını görürler. Bunun üzerine Yüce Allah: ”Kulumu cehenneme sokun!” buyurur.

Cehenneme doğru sürüklenirken: ”Rabbim’ Beni rahmetinle cennete sok!” diye yalvarır. Bunun üzerine Yüce Allah: ”Geri getirin”’ buyurur. Geri getirip tekrar Allah’ın huzurunda durdurulur. Allah: ”Ey kulum! Hiçbir şeyken seni yaratan kimdi?” diye sorunca, adam: ”Rabbim! Sensin!” der. Allah: ”Yaratılmanın sebebi sen misin, yoksa rahmetim mi?” diye sorunca, adam: ”Tabi ki rahmetin” der. Allah: ”Beş yüz sene boyunca bana ibadet edebilme gücünü sana kim verdi?”’ diye sorunca, adam: ”Sen”’ der. Allah: ”Denizin ortasındaki adaya seni yerleştiren, tuzlu suyun içinden sana tatlı suyu çıkaran, senede bir defa meyve vermesi gereken nar ağacından her gece sana bir nar veren, secdede iken canının alınmasını istediğinde bu isteğini yerine getiren kimdi?” diye sorunca, adam: ”Rabbim! Sensin!” der.

Bunun üzerine Yüce Allah: ”Bütün bunları rahmetimle yaptım. Seni de rahmetimle cennete sokacağım. Kulumu rahmetimle cennete sokun! Ey kulum! Bana çok güzel bir şekilde kulluk ettin!” buyurur ve onu cennete sokar.

Ey Muhammed! Bil ki her şey Allah’ın rahmetiyledir.

Rivayet işte böyledir.

Tekrar ifade edelim ki, bu rivayetin senedi çok zayıftır. Bk. Hakim, Müstedrek 4/250-251; Zehebi, Mizan 2/227-228; İbn Hacer, el-Lisan 3/108-109; Ukayli, Duafa 2/144-145.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet