Değerli kardeşimiz,

Türkçe’de “Euzu-besmele” dediğimizde iki şeyi kast ediyoruz. “Euzu” ile “Euzu billahi mine’ş-şeytani’r-recim” duasını, “Besemele” ile de “Bismillah’r-Rahmani’r-Rahim” duasını kastetmiş oluyoruz. Demek oluyor ki, bu iki kelimeden her biri, başında bulunduğu duanın ilk kelimesi olduklarından, o dualara bir çeşit isim/unvan olmuştur.

“Euzu” bir fiildir, “sığınırım” anlamına gelir. “Besmele” ise, sunî olarak türetilmiş “bismillah…” (Allah’ın adıyla) duasının bir adı olmuştur. Bununla beraber, az da olsa bir fiil anlamında da kullanılabilmekte ve “bismillah çekti” manasına gelmektedir.

Bu açıklamadan da anlaşıldığı üzere “Haşir Suresinin son beş ayetine biraz farklı bir Euzubesmele ile başlanıyor.” ifadesi uygun değildir. Doğrusu: “Farklı bir Euzu…” şelinde olmasıdır. Aslında, Arapçada bizim “Euzu” dediğimiz dua, “İstiaze”(sığınma) adıyla bilinir.

Kur’an’da geçen “Kur’an okuyacağın zaman, o kovulmuş şeytandan Allah’a sığın” (İstiaze / Euzu çek)(Nahl, 16/98) mealindeki ayetin emri gereğince, Müslümanlar Kur’an okuduklarında önce Euzu çekerler.
“Yaratan Allah’ın adıyla oku.” (Alak, 96/1) mealindeki ayetin emri gereğince de Kur’an dahil, okudukları her  şeyin, konuştukları, yaptıkları her işin başında Besmele çekerler.

Aslında her yerde bir Euzu, bir Besmele okumak yeterlidir.

Ancak Haşir suresinin son üç ayetinin başında, bir hadisin rivayetinden dolayı, üç defa Euzu, bir defa Besmele çekmek mustahap / daha güzel görülmüştür. Hadisin meali şöyledir:

“Kim sabahladığında, üç defa ‘Euzu billahi’s-Semii’l-Alimi mine’ş-şeytani’r-recim’ duasını okuyup, ardından da Haşir suresinin son üç ayetini okursa, yetmiş bin melek akşama kadar ona dua eder. Şayet o gün ölürse bir nevi şahadet mertebesini kazanır. Bunu  bir kimse akşamladığında okursa, yine aynı sevabı alır.” (Tirmizî, Fedailu’l-Kur’an, 22; Müsned, V, 26).

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet