Değerli kardeşimiz,

1) Tarih ve siyer kaynaklarında böyle bir bilgiye rastlayamadık. Bilakis, Necaşî’nin açıkça Hz. Muhammed (asm)’in peygamberliğini tasdik ettiğini ve yanındaki din adamlarının da ona katıldıklarını belirten kaynaklar vardır.(bk. Zeynî Dehlan, es-Sîret’un-nebeviye, 1/129-132).

“Peygambere indirilen Kur’ân’ı dinledikleri vakit, onda âşinaları olan hakikate kavuşmaları sebebiyle gözlerinin yaşla dolup taştığını görür ve şöyle dediklerini işitirsin: ‘İman ettik ya Rabbena! Bizi de hakka şahitlik edenlerle beraber yaz! Bütün isteğimiz ve umudumuz, Rabbimizin bizi hayırlı insanlar arasına dahil etmesi iken, ne diye Allah’a ve bize gelen bu hakikate iman etmeyelim ki?’” (Maide, 5/83-84)

mealindeki ayetlerin söz konusu ettiği kimselerin, Necaşî ve yanındaki din adamları olduğu belirtilmiştir.(bk.Taberî, Razî,  İbn Kesir, ilgili ayetlerin tefsiri).

2) Bu bilginin sahih olmadığını arz etmiş bulunduk.

3) Takiyye, bir nevi yalan olduğu için Ehl-i sünnetçe kullanılması doğru değildir. Fakat “Zorluklar, haramı helal kılar.” kuralı gereğince, hayatî tehlikenin olduğu yerlerde, zorunlu hallerde takiyye kullanılabilir. Nitekim, Hz. Peygamber (a.s.m)’in Ammar b. Yasîr’e müşriklerin işkencelerinden kurtulmak için takiyye yapmasına izin verdiği bilinmektedir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet