Değerli kardeşimiz,

Yüce Yaratıcı yarattığı her varlığı, onun dünya hayatını en güzel şekilde devam ettirebilmesi için en uygun şekilde yaratmıştır.

Bu çerçevede bir aile hayatının sağlıklı yürümesi, evliliklerin huzurlu devam etmesi, erkek ve kadının iç huzura kavuşması için de her birisini ayrı bir fıtratta ve kendi cinsine uygun yaratmıştır.

Ancak İslam’ın öngördüğü ona en uygun erkeklik kavramı dışında günümüzde birbirine taban tabana zıt iki farklı erkeklik tanımı yapılmaktadır.

Birisi maalesef bazı komitelerin telkini ile aile içinde kadın ve erkek rollerini değiştiren, yani kadına erkek rolleri, erkeğe de kadın rolleri vermek isteyen bir anlayıştır. Bunlara göre kadın, erkeğin yaptığı her türlü işi yapmalı, erkek de kadın rollerini üstelemelidir. Bununla da yetinmeyen bu komiteler iki cinsi birbirine yakınlaştırarak cinsiyet farklılıklarını ortadan kaldırmayı amaçlamaktadırlar. Bu durum ailenin ve toplumun felaketi olur. Kısacası erkek, erkek fıtratında kadın da kadın fıtratında kalmalıdır.

İkinci görüş ise, erkeğe son derece sert, kaba, merhametsiz, ağlamayan, gülmeyen, asık suratlı bir anlam yüklemektedirler. Bugün toplumun bir kesiminde yaşanan şiddet ve huzursuzluğun bir sebebi de işte bu kaba ve merhametsiz, duygusuz erkek anlayışıdır. Çünkü üzüntü, kırgınlık, hayal kırıklığı gibi “yumuşak” duygular bastırıldığında, bunlar çoğu zaman öfke olarak dışa vurur. Aynı şekilde duygularını dile getiremeyen erkekler, özellikle evlilik ve aile ilişkilerinde sağlıklı iletişim kurmakta zorlanır. Toplumun beklediği “sert erkek” rolünü sürdüremeyen kişilerde değersizlik, yetersizlik hissi gelişebilir.

İslam, erkeklerden sertlik değil adalet, merhamet, tevazu ve güzel ahlak bekler. Peygamber Efendimiz (asm), savaş meydanlarında cesur ve dirayetli bir lider hem de ailesine karşı son derece nazik ve şefkatli bir eş ve baba idi.

Sahabilerin aktardığına göre, Peygamberimiz (asm) ağlamış, merhamet göstermiş, çocukları sevmiş, hanımlarına karşı nazik davranmıştır.

İslam’a göre evli bir erkek ailesinin kavvamıdır, yani ailenin yükünü taşıyan, sorumlu olan ve yönetendir. Kavvam esnek bir otoriteye sahip olmalıdır, idarecinin sahip olması gereken dirayet ve saygınlığa sahip olması gerekir. Ancak bir erkek aynı zamanda yeri geldiğinde duygularını gösterebilmeli, ağlayabilmelidir. Önemli olan bir erkeğin kibarlığı yanında duruşunu, adalet duygusunu, sorumluluk bilincini de koruyabilmesidir.

Bunun yanında herkesin kibarlık, naiflik veya sertlik kavramlarına verdiği anlam farklıdır. Eğer kibarlık ve naiflikten kastedilen bir kadın gibi naif ve nazik olma çabası ise bu elbette doğru değildir. Hatta Peygamber Efendimiz (asm) kadınlara benzeyen erkekleri lanetlemiştir.

Ancak kibarlıktan kasıt, ailesine ve çevresine karşı anlayışlı olması, nazik davranması, kırıcı olmaması ise, bu kesinlikle yadırganacak değil, hatta övgüye değer bir durumdur. Bu özellikler İslam’ın teşvik ettiği erdemlerle uyumludur. Çünkü nezaket İslam ahlakının bir parçasıdır.

İslam’da Hz. Yusuf’un (a.s.) gözyaşları, Hz. Yakup’un (a.s.) evladına duyduğu özlem, Peygamberimizin (asm) Hz. Hatice ahirete uğurladığındaki hüznü, oğlunun vefatında mezarının başında akıttığı gözyaşı duyguların asaletli bir parçası olarak görülür.  

Bu örnekler bize, “duygularını yaşayan erkek” modelinin dinî olarak da meşru ve örnek alınabilir olduğunu gösterir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet