Değerli kardeşimiz,

Kuran-ı Kerim’de yer alan “Mutlu olanlar ise cennettedirler.” (Hud, 11/108) ayeti, cennet ehlinin ebedi mutluluğunu vurgulamaktadır. Ancak bu ayet, dünyadaki mutluluğun haram olduğu anlamına gelmemektedir. İslam dini, dünya hayatını ve nimetlerini meşru sınırlar içinde yaşamayı yasaklamaz, aksine teşvik eder.

“Mutlu olanlar ise cennettedirler.” mealindeki ayette, dünya hayatında mutlu olmanın haram olduğuna dair en küçük bir işaret dahi yoktur. Ayette kıyamet gününde şaki ve said yani cehennemlik ve cennetlik olarak sınıflanan insanların yerlerinin de cehennem ve cennet olduğu belirtilmektedir. Said mutlu anlamına geldiği gibi cennetlik manasında da kullanılmaktadır. Çünkü her cennetlik olan/cennete giren mutludur.

Ayrıca mutluluk “said” kelimesine özel ve hususi değil ki, Kuran’da bir veya birkaç kere geçiyor diye Kuran’ın dünyevî mutluluğu önemsemediğini iddia edelim.

Dünya hayatında mutlu olmak Kuran-ı kerim’de çeşitli ayetlerde ilahî bir lütuf olarak sunulmaktadır. Örneğin namazlarda dua olarak okunan şu ayette dünya mutluluğu ve tüm güzellikleri istenmektedir:

“Rabbenâ âtinâ fi’d-dünya haseneten… / Rabbimiz, bize dünyada da iyilik, güzellik ver, ahirette de iyilik, güzellik ver…” (Bakara, 201)

Şu ayet ise adeta bu soruya doğrudan bir cevap niteliğindedir:

“De ki: “Allah’ın kulları için yarattığı süsü, temiz ve iyi rızıkları kim haram kıldı?” De ki: “Onlar dünya hayatında müminlere yaraşır; kıyamet gününde ise yalnız onlara mahsus olacaktır.” İşte anlayan bir topluluk için ayetleri böyle açıklıyoruz.” (Araf, 32)

Bu ayette, Yüce Allah dünya nimetlerinin asıl sahiplerinin müminler olduğunu ifade ediyor.

Son olarak şunu da ifade edelim ki, dünya nimetleri, güzellikleri, huzur ve mutluluk haram olsaydı, Hz. Süleyman asla şöyle bir talepte bulunmazdı:

“Ey Rabbim! Beni bağışla. Bana, benden sonra kimseye lâyık olmayacak bir mülk (hükümranlık) bahşet! Şüphesiz sen çok bahşedicisin!” (Sad, 38)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet