Değerli kardeşimiz,

– “Dinde zorlamanın olmaması” demek, “dinsizlere ceza verilmez” demek değildir.

İman bir inanmak; aklen bilmek, kanaat getirmek ve kalben tatmin olmak ve dil ile de tasdik etmekten ibarettir. Bu unsurların hiçbiri zorla gerçekleşmez.

Kur’an’ın “dinde zorlama yok” prensibi, imtihanın insanların özgür iradelerine ve tercihlerine dayalı olarak âdil bir şekilde tahakkuk etmesi yanında, zorlama ile iman etmek arasında bir tezadın bulunmasını da göz önünde bulunduran bir kuraldır.

– Dinde zorlama yok fakat sorgulama vardır. Bir kimseye “İlle de iman edeceksin!” denilmez, fakat “Niçin iman etmiyorsun, gerekçen nedir?” diye bir sorgulama yapılabilir ve dinin sahibi Allah tarafından cezalandırılabilir. Bu ceza ahirette kesin olmakla beraber, dünyada da ilahi hikmetin ön gördüğü bir şekilde tatbik edilebilir.

– Bunula beraber, “dinde zorlamanın olmaması”, özellikle insanların kendi aralarında cari olan bir prensiptir. Yani Allah, iman eden kullarına şöyle diyor: “İmana gelmeyen insanları ‘Ya iman ya ölüm!’ gibi zorunlu bir istikamete mecbur etmeyin. Sizin göreviniz yalnız tebliğdir. Onlara bir ceza vermek bana aittir…”

– Bu prensibi göz önünde bulunduran İslam alimlerine göre, İslam’da cihad emri, insanların küfrüne/inkarına karşı değil, İslam’a ve Müslümanlara karşı gösterdikleri düşmanca tavırlarından sezilen, anlaşılan potansiyel veya fiili “saldırgan” tutum ve davranışlarına karşıdır. Bunun en büyük delili, Hz. Peygamber (asm)’in Hudeybiye’de müşriklerle 10 yıllık barış anlaşmasına onay vermesidir.

“Eğer müşriklerden biri senden sığınma hakkı isteyip yanına gelmek isterse, sen ona güvence ver, ta ki Allah’ın kelamını dinlesin, düşünsün. Sonra şayet Müslümanlığı benimsemezse onu,kendisini güvenlikte hissedeceği yere (vatanına) ulaştır. Zira onlar İslâm’ın gerçek mahiyetini bilmeyen bir topluluktur.”(Tövbe, 9/6)

mealindeki ayetten de bu hakikati anlamak mümkündür.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet