Değerli kardeşimiz,

Din ayrıdır, din mensubu ayrıdır. Dinin kendisi bütün hakkaniyetiyle Allah’ın sonsuz ilim ve hikmetinden vahiy vasıtasıyla gelip ortaya konulan mukaddes bir cevher olduğundan elbette onda hakiki manada bir yanlış, bir leke olmaz, olamaz.

Fakat din mensubu olan insanlar ise, imtihanın gereği olarak bazen din çizgisinde bazen nefsin çizgisinde yürüyebilir.

İnsanın bütün güzellikleri, iyilikleri mensubu olduğu dinden kaynaklanır. Buna mukabil yanlışları, hataları, kötülükleri ise nefis ve şeytanın telkinlerinden kaynaklanır.

“Bir iyilik sana dokunsa o Allah’tandır, bir kötülük dokunursa o da senin kendi nefsindendir.”(Nisa, 4/79)

mealindeki ayette bu gerçeğin altı çizilmiştir.

İnsanlar tarafından tahrif edilen dinlerle sapasağlam ayakta duran İslam dininin bu özelliklerini de görmek için ve geniş perspektiften bir değerlendirme yapmak için Bediüzzaman Hazretlerinin şu tespit ve uyarılarına da dikkatle kulak verelim:

“Hem zaman-ı saadetten şimdiye kadar hiçbir tarih bize bildirmiyor ki; bir Müslüman muhakeme-i akliyesiyle başka bir dini, İslâmiyet’e tercih etmiş olsun ve delil ile başka bir dine dâhil olmuş olsun. Dinden çıkanlar var, o başka mesele… taklid ise, ehemmiyetsizdir. Halbuki edyan-ı saire müntesipleri mutlaka fevc fevc, muhakeme-i akliye ile ve burhan-ı kat’î ile daire-i İslâmiyet’e dâhil olmuşlar ve olmaktadırlar. Eğer biz, doğru İslâmiyet’i ve İslâmiyet’e lâyık doğruluğu ve istikameti göstersek, bundan sonra onlardan fevc fevc dahil olacaklardır.” (Münazarat, s. 45, 46)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet