Değerli kardeşimiz,

Cenazeyi tabuta koyunca, beni çabuk götürün der, ancak bu iyi olan insanlar içindir.

Konuyla ilgili bir hadis şöyledir:

“Ölü tabuta konulup da insanlar (veya erkekler) onu omuzladığı zaman, eğer iyi bir kişi ise ‘Beni çabuk götürünüz, beni çabuk götürünüz!’ diye seslenir. Eğer iyi olmayan biri ise, ‘Eyvah! Bu tabutu nereye götürüyorsunuz?’ der. O cenazenin sesini insandan başka her şey duyar. Eğer insan bu sesi duysaydı, bayılırdı.” (Buhârî, Cenaiz 50, 53, 90)

Bu hadis, korku ve ümidi bir arada yaşamanın gereğini ortaya koymakta, ahiret yolculuğunun daha başlangıcında bu iki ihtimalden biriyle karşılaşmanın kaçınılmazlığını anlatmaktadır.

İyi bir insan öldüğü zaman, kavuşacağı nimetlere bir an önce ulaşma isteğiyle tabutunu taşıyanlara hâl diliyle “Beni çabuk götürünüz!” diye seslenir. İyi olmayan bir kimse ise, “Eyvah, bu tabutu nereye götürüyorsunuz?” diye felâkete gittiğini ve bunu istemediğini yine hâl diliyle haykırır.

Bu iki ihtimalden biri kaçınılmaz olduğuna göre mümin, bu iki durumu dikkate alarak yaşamalıdır. Yani beyne’l-havf ve’r-recâ (korku ve ümit arasında) bir hayat sürmelidir.

Tabut içindeki cenazenin hâl diliyle söylediği bu sözleri her varlığın duyup insanın duymaması hem bir gafleti hem de hayatın devamı noktasından bir rahmeti ifade eder. Zira belirtildiği üzere, “Eğer insanlar bu söylenenleri işitmiş olsalar, bayılır kalırlardı.” Bir şey yapma istek ve arzuları kalmazdı. Bizzat duymadıkları böyle bir beyanın kendilerine Hz. Peygamber (asm) tarafından haber verilmesi ise, onları gelecekte karşılaşacakları duruma hazırlamak, kurtuluşlarına vesile olmaya çalışmak anlamındadır. Kendi kulaklarıyla duyduklarından daha kesin gerçektir. Çünkü Hz. Peygamber haber vermektedir. Zaten gerçek iman da gayba yani görülüp bilinmeyene inanmaktır.

Bu hadis-i şerif Buhârî’de üç konuda geçmektedir. Bu rivayetlerin hiçbirinde burada görülen insanlar (en-nâs) kelimesi bulunmamakta, doğrudan doğruya, “erkekler (rical) o tabutu omuzlayınca…” ifadesi yer almaktadır.

Buradan hareketle başta Buhari olmak üzere İslam âlimleri, normal hallerde cenaze taşıma işinin erkeklere ait olduğu, kadınların zaruret hali dışında tabut taşımayacakları neticesini çıkarmışlardır. Buna göre:

– Ölümle birlikte karşılaşılacak bu ikili ihtimali düşünerek, hayatı korku ve ümit arasında yaşamak gerekir.

– Gelecek hakkında önceden uyarılmış olmak, insanlar için büyük bir nasiptir.

– Cenaze taşıma ve defni erkeklerin görevidir. Erkek bulunmaması halinde bu işi kadınlar da yapabilir.

– Kâinatta her şeyin ibret alınacak bir yönü vardır. (bk. Riyazü’s-Salihin – İmam Nevevi Tercüme ve Şerh)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet