Değerli kardeşimiz,

– İslam fıkhında zifaf çağı, yaşla, hayızla ilgili olduğu gibi, cinsel ilişkiye takat getirip getirmemekle de ilgilidir. Bünyelerin farklılığı bu konuda farklı pozisyonlar ortaya koyduğu bilinen bir gerçektir.

– Bu sebeple, İslam alimleri bu konuyu “büluğ” kavramından ziyade, eşiyle yatmaya takat getirmeyen küçük bir kızın -nikahı kıyılabilmekle beraber- onu bu haliyle kocasına teslim etmenin caiz olmadığını belirtmişlerdir. (el-Mevsuatu’l-Fıkhıyetu’l-Kuveytiye, 30/122; Haşiyetu’d-Dessuki, 2/298; Muğni’l-Muhtac,4/373; Keşşafu’l-Kına’, 5/186)

Bu nedenle, fıkıh âlimlerinin büyük çoğunluğu, velinin velâyeti altındaki -mümeyyiz olsun olmasın- küçüğü, onun yararına olmak şartıyla rızasını almaksızın nikâhlayabileceğini ileri sürmüş, ancak fiilen evlilik hayatı başlatılamayacağından büluğ çağına ulaşıncaya kadar kendi ailesinin yanında kalacağını belirtmiştir. (el-Fetâva’l-Hindiyye, I, 287)

Demek ki, nikah akdini kıymak zifafa girmek manasına gelmiyor. Örneğin çocuk yaştaki birinin nikahı da kıyılabilir ve bu akit alimlerin çoğuna göre sahihtir. Ancak kadın büluğa erip evliliği kabul edene kadar zifaf olamaz. İmam Azam’a göre bu yaş “on yedi”dir.

Abdullah b. Şübrüme, Osman el-Bettî, Ebû Bekir el-Esam gibi bazı ilk dönem fakihleri ise, çocukların evliliğin anlam ve mahiyetini bilmedikleri ve evliliğe de hiçbir şekilde ihtiyaçlarının bulunmadığı gerekçesiyle, velilerin küçükleri evlendirme yetkilerinin bulunmadığını söylemiştir. (Serahsî, IV, 212)

1917 tarihli Osmanlı Hukūk-ı Âile Kararnâmesi’nin 7. maddesinde bu görüş tercih edilmiştir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet