Değerli kardeşimiz,

Peygamberimiz (asm),

“Her menfaat sağlayan borç faizdir.” (Feyzü’l-Kadir, 5:27. Hadis No:6336)

buyurmuş, elinde imkânı olanların olmayanlara verdikleri bu ödünçleriyle karşılıksız sadaka vermiş gibi sevap alacaklarına dikkati çekmiştir.

Öyle ise, müminler ödünç vermekle elde ettikleri bu büyük sevabı yeterli bulmalı, borç verdiği kimseden menfaat elde etmeyi asla düşünmemelidir.

Ancak, borç veren hiçbir şart koşmadığı, hiçbir imâ ve işarette bulunmadığı halde, borç alan onun bu iyiliğine karşı bir hediye ile mukabele ederse bunu almak câizdir, faiz olmaz. Bilakis bundan, yapılan iyiliğin takdirinde olmak gibi bir mânâ anlaşılır. Bu ise müminler arasında sevgi ve saygının devamına sebep olur, yardımlaşmanın her zaman yapılmasına vesile teşkil eder. Yeter ki borç alınırken, yahut verilirken böyle bir menfaat düşünülmesin, sadece Allah rızası kâfi bir kazanç olarak görülmüş olunsun.

Bahsettiğiniz durumda gönüllü olarak da olsa borç alırken fazla ödeyeceğini söylemesi faiz anlaşmasıdır. Ve yirmi ödeyeceği yerde yirmi beş ödemesi faizdir.

Bir kimsenin, kazancı helal olan birisinden borç para bulma imkanı yoksa, kazancına haram bulaşmış birisinden borç para almak caizdir. Neticede siz o kişi ile herhangi bir ortaklık veya faiz anlaşmasına girmemişsiniz.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet