Değerli kardeşimiz,

Öncelikle ifade edelim ki, bir şeyi mahiyetini bilmek çok önemlidir. Çocuğunu kestiğini zannettiği bir kişinin, aslında doktor olduğunu ve çocuğu ameliyat ettiğini anlaması arasındaki fark gibi.

Bir insan da yokluk ve kaybolmak zannettiği ölümün, aslında Adem babamızın memleketine yani asıl vatanımız olan cennete bir yolculuk ve başta Peygamberimiz (asm) olmak üzere bütün sevdiklerimizin toplandığı kabir hayatına göç etmek olduğunu fark etmesi ve hatırlaması arasındaki fark gibi.

Necip Fazıl ne güzel özetlemiş:

“Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber…
“Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?”

Ölüm bir yok oluş, bir hiçlik, bir kayboluş, bir bitiş ve tükeniş değil. Bir daha dönmemek üzere ayrılık, hiçbir şekilde buluşmamak ve görüşmemek üzere bir gidiş ve çıkış hiç değildir. Ölüm ötesine inanan bir insan için ölüm, yeni ve taze, bâki ve ebedi bir âleme varıştır.

Ölüm Korkusuna Gelince:

Ölüm korkusu, bazı insanların hayatlarının bir döneminde hissettiği insani bir duygudur. Bu korku, özellikle hayatın belirli sıkıntılı dönemlerinde veya bazı değişimler ve streslerle birlikte tetiklenir. Ama kalıcı değil, durum değişirse o da geçer.

Ölüm korkusu aslında doğrudan kötü değildir. Hatta Peygamber Efendimiz (asm) bir hadis-i şerifinde“أَكْثِرُوا ذِكْرَ هَاذِمِ اللَّذَّاتِ “Ağızların tadını kaçıran ölümü çokça hatırlayın.” (Nesâî, Cenâiz, 3.) der. Çünkü ölümü düşünmek, insana dünyada misafir olduğunu hatırlatır ve ahiretine çalışmaya teşvik eder.

Ancak bu korku kişinin ruh sağlığına zarar veriyorsa, hayat kalitesini düşürüyorsa, sürekli kaygıya sebep oluyorsa, işte o zaman dikkat edilmesi gerekir. Hatta kalp çarpıntısı, nefes darlığı, panik hissi gibi fiziksel belirtiler yaşıyorsa bu bir anksiyete bozukluğu belirtisi olduğu için inançlı bir psikiyatriste gitmelidir.

Neden Böyle Bir Korku Başlamış olabilir? 

Sizin anlattıklarınızdan yol çıkarsak birkaç önemli nedeni olabilir:

26 yaşındasınız, gençsiniz ama artık “hayatın sorumlulukları” daha belirgin hale gelmiş (evlilik, 3 çocuk vs.).

Çocuk sahibi olmak, ölüm korkusunu tetikleyebilir çünkü artık sadece kendi hayatınız için değil, onların geleceği için de endişe duyuyor olabilirsiniz.

Bir sıkıntı yaşamış olabilir misiniz son zamanlarda? Yakın birinin vefatı, hastalık haberi, bir haber ya da bir film bile bu korkuları tetikleyebilir.

Yoğun stres, uykusuzluk, doğum sonrası hormonal değişiklikler gibi biyolojik sebepler de ölüm korkusunu tetikleyebilir.

Bu çerçevede size tavsiyelerimiz:

1. Korkunuzu Bastırmayın, Farkındalık Kazanın

Bu korku, “ölümün yaklaşmakta” olduğun anlamına gelmez. Sizin tasvir ettiğiniz ölüm korkusu tamamen zihinsel bir savunma mekanizmasıdır. Bu, psikolojik bir süreçtir, genellikle bilinçdışı düzeyde gelişir. Yani düşündüğünüz gibi bir tehlike belirtisi değildir. Hatta bazen Allah’ın koyduğu bir mucize sistem sayesinde, beyin kişiyi “hayatta kalmaya” hazırlamak için bu tür korkular üretir.

Size düşen şey, bu korkuyu unutmaya çalışmak veya bastırmak yerine, bu açıklamalarımız ışığında ne zaman ve neden geldiğini fark etmeye çalışmaktır.

Belirli bir olay mı tetikliyor? Sabah mı geliyor, yalnızken mi?

Böyle bir farkındalık iyileşmenin ilk adımıdır.

2. Korkunuzu Bir Yakınınızla Paylaşın

Kişi bu tarz korkuları kendi başına çözmeye çalıştıkça kaygısı büyüyebilir. Oysaki güvendiği birisi ile konuşmak, yükü hafifletir.

3. Çocuklarınızla, Eşinizle Bağlarınızı Güçlendirin

Bazen ölüm korkusu, “Sevdiklerime bir şey olursa ne yaparım?” korkusundan gelir. Onlarla geçirdiğin zamanı daha bilinçli ve kaliteli hale getirmek bu korkunun etkisini azaltabilir.

4. Tefsirlerden Ölüm ve Ecele Dair Bölümleri Okuyun

 Aslında ölüm, dünya misafirhanesinde görevimizi tamamlayıp asıl vatana dönüştür. Ancak seküler ve maddeci bir hayat felsefesi bize ölümü hiçlik ve yok olma gibi gösterdiğinden bazen çok fazla etkisinde kalabiliriz. Bunu önlemek için Kuran tefsirlerinden ölüm, ahiret, kader konularını sık sık okumakta fayda vardır. Mesela, Bediüzzaman Hazretlerinin Risale-i Nur adlı tefsir eserlerinde bu konu çok anlamlı ve ruhu sakinleştirici bir biçimde ifade edilmektedir.

Örneğin:

“وَيُمِيتُ Yani, mevti veren odur. Yani, hayat vazifesinden terhis eder, fâni dünyadan yerini tebdil eder, külfet-i hizmetten âzâd eder. Yani hayat-ı fâniyeden, seni hayat-ı bâkiyeye alır. İşte şu kelime, şöylece fâni cin ve inse bağırır, der ki:

Sizlere müjde! Mevt idam değil, hiçlik değil, fenâ değil, inkıraz değil, sönmek değil, firak-ı ebedî değil, adem değil, tesadüf değil, fâilsiz bir inidam değil. Belki, bir Fâil-i Hakîm-i Rahîm tarafından bir terhistir, bir tebdil-i mekândır. Saadet-i ebediye tarafına, vatan-ı aslîlerine bir sevkiyattır. Yüzde doksan dokuz ahbabın mecmaı olan âlem-i berzaha bir visal kapısıdır. Kaynak: Müjde! Mevt (ölüm) hiçlik değil bir terhistir, vatan-ı aslîye bir sevkiyattır.”(Mektubat, 20. Mektup)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet