Değerli kardeşimiz,

Bu konuyu yakından bilemiyoruz.

Gerçekten “Ben bilmem”şeklinde bir zikir bir vird verilip verilmediğini ancak sağlam kaynaklardan öğrenilebilir.

Bununla beraber, mürşitler genellikle şahısların durumunu dikkate alarak bir eğitim metodunu uygularlar.

Mesela: Kibirli bir mürit ile mütevazı bir müridin ihtiyacı farklıdır. Burada da böyle bir hikmet söz konusu olabilir.

Yunus Emre’nin bilgisi, şairliği gibi meziyetleri onu daha yüksek manevi makamlara yükselmesine engel olduğu için, bu tür bir vazife verilmiş olabilir.

Bir ekran ne kadar saf ve temiz olursa, gelen yansımalar o nispette parlak olur.

Tasavvuf terbiyesinde de önce kalbi olumsuz şeylerden arınmasından sonra gereken olumlu şeylerle bezenir.

Tasavvuf terminolojisinde kalbin bu temizleme ameliyesine -noktalı hı ile- “Tahliye” (boşaltma); kalbin olumlu güzel şeylerle donatılmasına da –noktasız ha ile– “Tahliye”(süslendirme) denir.

Buna göre, bu terbiye metodunda da önce “tahliye” (boşaltma) ameliyesi yapılmış, ardından da “tahliye”(donatma) ameliyesine geçilmiş olabilir.

Çünkü nefsin kibir ve gurur gibi olumsuz hasletlerden kurtulmanın önemli bir yolu, çoğu ilim ve bilgiden kaynaklanan bu olumsuz hasletleri, tam tersi bir tedavi şekli olan kişinin kendisinde “cehalet”ten başka bir şey bulmamasıdır.

Sürekli olarak kişinin kendine “Ben bir şey bilmem.” telkininde bulunması, psikolojik olarak iç dünyasını etkiler ve onu olumlu bir düşünce dünyasına götürür.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet