Değerli kardeşimiz,

Kur’an’da kullanılan fasılalar (ayetin son kelimesi), son harfine göre değil, ifadenin gereğine uygun olarak kullanılır.

Büyük çoğunlukla, muhataplar çoğul olduğu için, kullanılan fiil ve isimler (cem-i müzekker salim) nun harfiyle bitmektedir. Örneğin, “bilirler” için “ya’lemûn”, “bilmezler” için “la ya’lemûn” fiili kullanılır. İsm-i fail çoğulu olan “bilenler” için “âlimîn” kelimesi kullanılır.

Ayrıca, Kur’an’daki fâsılaların sonu, çoğunlukla harf-ı med, harf-ı lin ve nun’un ilhâkı ile biter. Bunun sebebi Sibeveyh’in dediği gibi, bir ses güzelliği meydana getirmesidir. Araplar konuşurken sesi güzelleştirmek gayesiyle; elif, ya ve nun harflerini bitiştirirler.

Birçok ayetin sonunda MİM harfinin gelmesi ise, ekseriyetle bu ayetlerin son kelimesi, Allah’ın “Alîm, Hakîm, Rahîm” gibi isimleriyle bitmesindendir. Bu isimler ise, ayetin fezlekesi olarak, onun muhtevasını özetlerler.

– Bununla beraber, Muhammed suresinde yer alan  ayetlerin tamamına yakın bölümünün MİM harfiyle bitmesi, ayetler arasındaki ses uyumu yanında, bu harfin Muhammed isminin başında bulunan Mim harfine bir işaret de olabilir. Mim harfinin ebced değeri olan 40 sayısı, Hz. Muhammed’in peygamberlik yaşıdır. Bu tevafuk da bu işareti pekiştirmiş olabilir.

– Her bir surede yer alan ayetlerin son kelimesi ve son harfi -genellikle- aynı ses uyumu açısından benzer bir fasıla olarak şiirsel bir ses uyumunu sağlamaktadır. Bu husus tek başına bir i’caz/mucizelik parıltısıdır. Çünkü, onlarca  ilahî, dünyevi ve uhrevi hakikatlerin anlatımında kullanılan kelimelerin aynı zamanda ses uyumunu sağlayacak bir şekle sahip olması, ancak sonsuz bir ilmin tezahürü olabilir.

– Bediüzzaman hazretlerinin ifade ettiği gibi, Kur’an’ın sadece dinleme özelliği olanlara da gösterdiği bir mucizelik yönü vardır. Kur’an’ın manasını hiç bilmeyen bir kimse, özellikle ayetlerin son kelimelerinin meydana getirdiği -şiirsel ritim nevinden- güzel ses uyumunu dinlediği zaman bunun mevcut bütün şiirsel melodilerden daha güzel olduğunu idrak edecektir. Ve bu dünyada test edilerek kabul edilmiş bir konudur.

– Diğer taraftan, Ku’an surelerinin hepsinde “NUN” veya “MİM” harfiyle biten ayetler yoktur. Örneğin; “Nisa, İsra, Kehf, Meryem, Tâhâ, Furkan, Ahzab, Sad, Muhammed, Fetih, Necm, Kamer, Talak, Tahrim, Nuh, Cin, Müzzemmil, Müddessir, İnsan, Nebe’, Naziat” ve daha başka birçok surenin ayetlerinin -büyük çoğunlukla- sonu “nun” veya “mim” harfiyle bitmiyor.

– Ayrıca, Kur’an-ı Hakim’in ayetlerinin bir kısmı Mekke’de bir kısmı da Medine’de inmiş olduğu bilinmektedir. Mim harfi, hem Mekke’nin hem de Medine kelimesinin ilk harfidir. Nun  harfi ise, Medine kelimesinin (sonundaki tenis alameti olan “T” harfi  hariç) son harfi sayılır.

İlave bilgi için tıklayınız: 

– FÂSILA.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet