Değerli kardeşimiz,

Ayette yer alan “yüksek olmayan bir sesle zikret” ifadesine dayanan bazı alimler zikrin yüksek sesle yapılmasının doğru olmadığını belirtmişlerdir. (bk. Kurtubi, ilgili ayetin tefsiri)

Ancak bazı alimlere göre buradaki emir, sabah-akşam vakitleriyle kayıtlıdır. Bu iki vaktin fazileti sebebiyle sırf kişinin kendi duyacağı şekilde zikretmesi emredilmiştir. (bk. Zemahşeri, ilgili yer)

Ayette zikredilen “zikir”den maksat, Kuran okumak, dua etmek, tesbih ve tehlil etmek ve daha başka zikirleri de içine alır. (bk. Zemahşeri, a.y.)

O hâlde, denilebilir ki, Kuran’ın açık sesle okunması emredildiği gibi, Peygamber Efendimizin (asm) yağmur duasını hutbede yüksek sesle okuduğu, bazı sahabilerin dışarıdan cemaatle kılınan namazın bittiğini sesli okunan Allahu ekber gibi tesbihlerle anladığı bilinmektedir.

Demek ki, buradaki emrin sabah-akşam vakitlerine mahsus bir talimat olduğunu anlamakta hiçbir sakınca yoktur.

Nitekim Abdullah b. Abbas bu konuda şunları söylemiştir:

“Namazlardan sonra zikirleri yüksek sesle okumak, asr-ı saadetten beri bilinmektedir. Hatta bazen camiden gelen zikir seslerini duyduğumda camideki -cemaatle kılınan- namazın bittiğini oradan anlardım.” (bk. Buhari, 841; Müslim, 583;  İbn Receb, Şerhu’l-Buhari,7/395)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet