Değerli kardeşimiz,

Kur’an’ın hiçbir ayetinde Allah’ın Peygamberimiz (a.s.m)’den küstüğüne dair bir bilgi mevcut değildir.

Kanaatimizce bu bilgi bir cehalet veya yanlış bir değerlendirme sonucu olarak ortaya çıkmış olabilir.

Vahyin ilk geldiği yıllarda bir süre –hikmetin gereği olarak- vahiy kesintiye uğramıştı. İslamî literatürde buna “fetret-i vahiy” denir. Resulullah (a.s.m)’ın Kur’an-ı Kerîmi kendiliğinden söylemediğini isbat eden ve O’nu daha sonraki yıllarda yapacağı çetin mücadelelere rûhen hazırlayan bir dönemdir.

Efendimize (a.s.m) her vahyin gelişinden, dolaylı yollardan özellikle komşu olan müşrikler de haberdar oluyorlardı. Vahyin bir süre gelmediğini anlayan bazı müşrikler “arkadaşı onu terk etti” dediler. Bir rivayette de müşrik bir kadın bizzat Peygamberimiz (asm)’in yüzüne “Öyle anlaşılıyor ki, senin şeytanın seni terk etti” demiştir. Hz. Peygamber (a.s.m) müşriklerin bu sözlerinden çok rahatsız olduğu ve yeni bir vahyin gelmesini çok arzu ettiği halde, yine de kendisini teselli edecek bir vahiy hemen inmedi.

Fakat bir süre sonra Duha Suresi indi. Ve “Senin Rabbin seni asla terk etmedi ve sana asla küsmedi.” diyerek onu teselli etti. (bk. Buharî, Fezailu’l-Kur’an, 1, Tefsiru sureti 93/1; Müslim, Salat, 82, 84, 91; Taberî, İbn Kesir, M. Hamdi Yazır, Duha suresinin tefsiri).

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet