Değerli kardeşimiz,

Sorudaki mantıkla hareket edersek, başkasına faydalı olmak da söz konusu olmaz. Çünkü başkasına faydalı olmak demek, başkasının ihtiyacını gidermek demektir. Bu ise onun bize muhtaç olduğunu gösterir. Bu da “Kâfî” ismine aykırı olur. Halbuki mevcut realiteler yanında Kur’an ve hadis kaynakları da bu anlayışın doğru olmadığını göstermektedir.

“Senin Rabbinin rahmetini onlar mı taksim ediyorlar? Halbuki bu dünya hayatında onların maişetlerini aralarında taksim eden, bir kısmının diğer kısmını çalıştırması için, kimini kimine üstün kılan biziz. Senin Rabbinin rahmeti ise, onların topladıkları bütün şeylerden daha hayırlıdır.” (Zuhrüf, 43/32)

mealindeki ayetten de anlaşılacağı gibi, insanlar fıtraten medenîdir, sosyal hayatta yaşamak zorundadır, başka insanlarla çalışmalarının ürünlerini mübadele etmek mecburiyetindedir.

Söz gelimi, fırıncının gömleğe ihtiyacı olduğu gibi, gömlekçinin de ekmeğe ihtiyacı vardır. Bu ayet açıkça bize şunu ders veriyor ki, insanlık camiasındaki hayatta bütün insanları birbirine muhtaç şekilde yaratılmıştır. Çünkü herkes her şey muhtaçtır, fakat hiç kimse bütün ihtiyaçlarını tek başına karşılayabilecek durumda değildir. Yani herkes herkese muhtaçtır.

Allah’ın “Kâfî” isminin manasına gelince, bunu şöyle anlamak durumundayız. her şeyi yaratan ve takdir eden Allah’tır. Sebepleri de yaratan Allah’tır. O bir şey istediği zaman ona asla bir şey engel olmaz, istemediği bir şey asla var olmaz. Fakat, Allah’ın bir ismi olan “Hakîm” ismi sebeplerin varlığını gerektirir. İnsanların birbirine olan ihtiyaçları da bu sebeplerden biridir.

Bununla beraber, hiçbir sebep Allah’a rağmen bir işe yaramaz. Öyle ise Allah “Kâfî”dir. İnsanların muhtaç olduğu bütün sebepleri  yaratan da Allah’tır. Öyleyse Allah “Kâfî”dir.

Bu pencereden hakikatin yüzüne bakılabilirse, Allah’ın sebepler örgüsünü yaratarak gösterdiği “İNAYET”i, her şeyin dizgini elinde tuttuğunu gösteren “KİFÂYET”ine aykırı olmadığı görülecektir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet